Amortyzacja amortyzatorów

[Marcin Sztelak]

Urodzony na strychu, miejscu niejednej
inicjacji, wciąż schodzi w dół, schód
i schód – jak wiadomo syf i na dokładkę
zachwiania poręczy.

Do tego natrętne wizjery łypiące nieprzychylnie
oraz łapczywe oddechy na półpiętrach.
Tam gdzie dociera najbrudniejsze światło
spowite w mgłe szarych okien.

Jeszcze nieśpieszne brzęczenie much
znudzonych nieistotnym kolorem lamperii.
Suchy dotyk ścian spiętrzających się w dom
z najniższych kart i kartek zapisanych
najstarszym pismem analfabetów.

Obiecującym otwarte drzwi klatki
tuż obok koślawych hieroglifów, znaczących
mniej więcej : wampirom też psują się zęby,
bardzo możliwe, że na szczęście.
Lub ku potępieniu dentystów.

[Kaszmir]

Witam
Tytuł oddaje bilans ujemny i dodatni naszego życia. Amortyzuje upadek i podniesienie przeszłych i współczesnych czasów. Koszty jakie ponosimy nigdy nie równoważą strat.

... Urodzony na strychu, miejscu niej
inicjacji, - W ciemności i w roztoczach strych tajemniczy i bogaty w cienie przeszłości, zamknięte istnienia z wyżyn schodzą w dół, w jutro, Budzą zmysły.

... Do tego natrętne wizjery łypiące nieprzychylnie
oraz łapczywe oddechy na półpiętrach.- judasze liczą srebrniki, podglądają i knują intrygi, półpiętra przeważnie wyposażone w ustępy zaduszają powietrze

... najbrudniejsze światło
spowite w mgle szarych okien.- za nimi podwórze lub ulica, brud wygląda na zewnątrz

… brzęczenie much
znudzonych nieistotnym kolorem lamperii.- ospałe skrzydlate z najedzenia się oplutych lamperii w ohydnych kolorach

... z najniższych kart i kartek zapisanych
najstarszym pismem analfabetów. - heroglify, serca przebite strzałą i wyznania miłosne, język nowo-mody i najstarsze zawody świata pisane przez ó otwarte, przeszłość i teraźniejszość łączy się w tolerancję, nie kłóci się nic ze sobą, jedynie nawarstwiają się napisy jeden na drugim, swastyki XXI wieku

... Obiecującym otwarte drzwi klatki
tuż obok koślawych hieroglifów,- wychodzisz i mury dalej są szlakiem nieskończonych myśli spisanych czerwoną farbą

Koniec wiersza jest odgłosem ścierania się zębów upływającego czasu.

Pozdrawiam serdecznie

[eka]

Wiadomo wampiry nie na strychu, zresztą nie o tych z rodu Draculi tu mowa. Schód i schód w dół i niepewne poręcze, i nie można opisywać wbrew otaczającej scenografii - kwiatków i motyli.
Dom - literatura, wampir - poeta - autokrytyk (na szczęście z coraz słabszym zębościskiem), dobra duszyczka: czytelnik ? - dentysta... ale się zamotałam.
A to co amortyzuje amortyzatory - zależy od tego, co amortyzują.
Fajny wiersz.
Pozdrawiam:)

[Hosanna]

wiersz skrzypi i pełen jest pajęczyn kurzu i spokoju
stary dom
stare ciało
stare historie

i ten spokój i powolność które go przenikają przynoszą pewne ukojenie
jakby umieranie było tylko formą powolnego wycofywania się z czasu który biegnie

podoba mi się ten klimat
posiedziałabym na tej klatce

a te schody trochę mi przywodzą na myśl Ucho igielne Myśliwskiego
tam schody są areną spotykania się różnych czasów i postać w różnym wieku interferuje sama ze sobą

[Alek Osiński]

To jak zjazd Harry Angela windą do piekła. Dobre!