biały kruku

[eka]

patrzę na twój ostatni wiersz
i zdumiona kręcę głową
nie pochylałeś się nade mną
gdy wieczorem pisałam

o nidikolii - szczególnym przypadku
nieprzynoszącym żadnych strat
(jakże długo karmię się tym
z czego budujesz gniazdo)

a przewidziałeś że tylko krew
zastygła na strzępach sierści
oddalonej od stada ślicznej sarenki
oraz jej miękkie kłębki

poutykane między gałęziami
ochronią mnie od ryku wiatru
w kołyszącym się noclegowisku
na wierzchołku wysokiego drzewa

[Agnieszka R.]

Skoro zasłużył słusznie, to ja już nie mam wiele do powiedzenia. Ta śliczna sarenka oddalona i wierzchołek drzewa? Nie umiem skojarzyć, może poczekam na inne komentarze albo podpowiedź Autorki:)
Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz, trochę mi się kojarzy z Mieszkam w wysokiej wieży... Tylko przecież nie bylo ciebie - przez inwersję i ciebie brzmi sztucznie i patetycznie.

Pozdrawiam.

[eka]

Nie zauważyłam - wielki dzięki Marcin, zmieniłam.
_________________________________________
Nie cała sarenka a jedynie strzępki jej sierści w gnieździe na wysokim drzewie.
Autorowi to zawsze wydaje się... : ) Dziękuję Dzieciństwu za trudną obecność pod wierszem.

[Alek Osiński]

Podobają mi się te niekonwencjonalne rozwiązania
na jakie zdaje się stawiać wiersz, znajdując
sobie miejsce w oku cyklonu.

Chociaż tę "śliczną sarenkę" to średnio akurat czuję w kontekście.

Może to trochę jak konflikt żywiołów, Ewo? : )

[eka]

Można tak tak określić, Alku.

Dziękuję za ciekawy komentarz.

[biegnąca po fali]

Mocny przekaz, oryginalny tok myślenia i metaforyka, że tylko paluchy lizać.
Cała eka:)

[eka]

Przesadzasz, ale i tak dzięki:)

[biegnąca po fali]

Moje prawo, Ewo;)

[skaranie boskie]

ślicznej sarenki

Nie uważasz, że to strasznie infantylnie brzmi?
Co do reszty - inni już dość naprzesadzali, więc nie będę się wysilał...
Wiersz chyba - jak dla mnie - zbyt zamknięty, ale kto, jak nie ja, już od szkoły się wykłócał, że to, co "autor miał na myśli" wie tylko on sam i może ewentualny adresat. Niech więc tak zostanie.