Wykreślanki

[Marcin Sztelak]

Kiedy zamilkną już sny
i splączą się ostatnie słowa
odejdziemy niewspólną drogą.

Na razie uwikłani w kłamstwa
wciąż irracjonalnie wierzymy
w dostępność życia poza
sferą szarości i błękitów.

A świat się ustawcznie chwieje
w naszych rękach, zajętych
wynajdywaniem coraz nowszych
pragnień.

Jednak, całkiem trywialnie:
zbyt mało nas na przeszłość,
za dużo na przyszłość.
W sam raz na trwanie.

[eka]

Bardzo mi się podoba refleksja ostatniej zwrotki. Świetnie językowo ujęta w tych wersach.

[tabakiera]

Ten wiersz to sobie zapamiętam.
Prosty, szczery i mądry.
Mieści się w moim wyczuciu mądrości.

Wyważenie to podstawa.