samoorganizacja

[Hosanna]

dziękuję Ci za dziwność rzeczy
tę granicę
przy której rzadsze stworzenie
i bliżej ciemności
tu kwitnę
wytwarzam kolor zapach
i blask

i boję się
(boimy się siebie nawzajem)
tego kto dziękuje tylko
za rzeczy częste
jesteśmy dla siebie
niebezpieczni
choć różni nas tylko proporcja
elementów






stara wersja


dziękuję Ci za … dziwność rzeczy
tę granicę
przy której rzadsze stworzenie
i bliżej ciemności
tu też jest życie

kwitnę
wytwarzam kolor i zapach
pieszczę się z wiatrem słupkami pręcikami
i blaskiem

i … boję się
(boimy się siebie nawzajem)
tego kto dziękuje tylko
za rzeczy częste

jesteśmy nawzajem dla siebie
niebezpieczni
choć różni nas tylko proporcja
tych samych elementów

[tabakiera]

Ciekawa myśl, ale jej przedstawienie mnie nie przekonuje.
Sporo zbędnych słów,
ot, choćby:

choć różni nas tylko proporcja
tych samych elementów

- po co "tych samych"?
Różnica proporcji już sugeruje, że innych składników nie ma.
Strofa ze słupkami i pręcikami nic mi nie mówi, prócz lekkich skojarzeń z erotyką i zapłodnieniem.
Nie wiem, czy wielokrotność "i" ma coś wprowadzać, mnie męczy.
Moim zdaniem tekst do poważnej korekty.

[Marcin Sztelak]

Faktycznie wiersz można by trochę skondensować i nieco drażnią mnie wielokropki.

Pozdrawiam.

[eka]

Bardzo ciekawy wiersz. Dopraszający się akceptacji Wszystkiego co rzadkie, inne, obce. Lęk przed banalnym, unormowanym oglądem świata i tylko za normę potrafiący dziękować.
A przecież wszystko powstało z tych samym kwantów, później lekkich pierwiastków, w kolejnym pokoleniu gwiazd ewoluujących w ciężkie. A jeszcze później materia i to, co z niej wyewoluowało. Różnice w 'przepisach 'matki natury, zastosowanych proporcjach.
Stać przecież nas wszystkich na akceptujący holizm.

[Hosanna]

Tabakierka, Marcin-
przemyślałam Wasze uwagi troszkę zmieniłam wiersz
bardzo dziekuję za Wasze uwagi
są dla mnie cenne

Eka
bardzo fajnie wnikasz w istotę ale jedno chce do-jaśnic
nie wierzę w banalność
długo nią pogardzałam ale teraz mnie zachwyca
nie w sensie że mnie przyzywa do naśladowania
nie jest to ścieżka dla mnie

szanuję ludzi"banalnych"
zachwyca mnie ich miłość do coverów karaoke i przepisów kulinarnych i savoir vivrów i tabu
to miłość jednak z daleka
jak napisałam - jesteśmy dla siebie niebezpieczni
jednak krąży między nami jakaś forma miłości i podziwu (nawzajem)
nie możemy jednak podchodzić do siebie zbyt blisko

to by nas (nawzajem) okaleczyło

chyba

[eka]

Jakby nie analizować, to co dziwne, rzadkie (1. strofa) nie może wbić się w pojęcie powszechności, częstości zjawiska, w banalność, której ja też nie deprecjonuję. Jeżeli już, to jedynie tej powszechności nastawienie do dziwności/wyjątkowości, do braku tolerancji wobec mniejszości.
Ba, jak sama piszesz:

dziękuję Ci za … dziwność rzeczy
tę granicę
przy której rzadsze stworzenie
i bliżej ciemności
tu też jest życie

- i ja za rzadkość dziękuję też.
I oczywiście obie nie mamy tu na myśli 'rzadkości' dewiacji wśród powszechności/banalności, czyli wszystkich kryminalnych i innych dewiacji czyniących szkodę wśród swoich.

[Hosanna]

eka
tej powszechności nastawienie - jest niezbędne do jej istnienia , nie możemy mieć jej za złe obrobnę własnej istoty
ona w świecie potrzebna
tyle tylko że dziwność musi się bronić by przetrwała
podobnie jednak jak przeciętność

co do dewiacji to dałaś mi do myślenia

świat jest bezbronny a jego elementy według mnie nie wybierały siebie lecz wyłoniły się z reszty całkowicie niewinne
być może wszelkie niedobre bolesne dziwności które testują moralność świata stoją na tej samej półce co te przynoszące skarby

należy z nimi walczyć skoro tak czujemy
może po to są