chucie i wiara

[tabakiera]

instynkt go spłodził
a instynktownie
nie chce umierać
w proch się obrócić
przecież jak zwierzę
zrodził się z chuci
choć to wypiera
musi zejść kiedyś
ustąpić dla tych
których poczynał
i nawywijał
że mało miejsca
dla starych ludzi
jest tu i teraz

może do raju
przez piekło wróci
wiara go wspiera

jasna cholera

[zimny grog]

starzy lidzie mają to do siebie, że odchodzą. właściwie nie mają tu po co siedzieć, tym bardziej leżeć.

[tabakiera]

No, może nie wszyscy, ale starość jest smutna.
Dzięki.

[szczepantrzeszcz]

Chociaż chuć i wiara silniej mówią do mnie, twój wiersz uzmysłowił, ze chuć i wiara to zbyt mało, aby ustąpić dla tych, którzy zostali poczęci i nie zakończyć swojego wiersza porozaicznym "jasna cholera".

[eka]

Że brak logiki w długim zajmowaniu miejsca? : )
W płodzeniu, w wierze... no pacz, ludź, na niego wcale nie można liczyć;) Nie samym rozumem żyje.
Prześmiewcza gorzkość - cechą częstą Twoich wierszy.

[tabakiera]

Dzięki serdeczne, ironia to niegroźna broń (podobno).
Szczepanie, cholera jest wtedy, gdy już nie ma nic do dodania.
Ani di ujęcia.

[szczepantrzeszcz]

Szczepanie, cholera jest wtedy, gdy już nie ma nic do dodania.
Ani di ujęcia.

Może być jeszcze wtedy, gdy panienki nie chcą kochać wróbelka

[tabakiera]

Aj, to troszkę inny kontekst, że się tak wyrażę.
Ale też bezsilność w tej cholerze, fakt.

[Gloinnen]

Ryzykowny poetycko temat został w tym wierszu świetnie ujęty.
I tak mi przyszło do głowy, że tutaj akurat ironiczny dystans - paradoksalnie - pozwala dotknąć problemu "do kości".

Pozdrawiam,

Glo.

[Marcin Sztelak]

Jasna cholera dobre.

Pozdrawiam.