nikogo

[biegnąca po fali]

miasto chce zaprząc ptaki
mają pociągnąć je na prowincję
miasto rośnie w zgiełk
i dusi się smogiem
zmiana pozycji ma wyleczyć je z bezradności

rynek

liczba gołębi znacznie przewyższa liczbę przechodniów
łopot wprowadzonych w ruch skrzydeł
niczym owacje na stojąco
dla niedocenionej szarzyzny dnia powszedniego
statystycznego mieszkańca i przypisanych mu przywar

dzień w dzień przemarsz
szpalerem witryn i strzeżących ich manekinow
tam za rogiem przecinają się drogi
wyjazdowa z powrotną i wieje czymś nowym
czego nie potrafię nazwać tu i teraz
przyszło się żegnać
aleje kwatery i nie ma z kim podzielić zdumienia

skądś wiem że jesteś więc odwracam głowę
nikt nie idzie

nikt nie idzie



*Pamięci Renaty i Przemka.

[Alek Osiński]

No, ciekawy ten reporterski styl, Ewo. Trochę suchy
ale spostrzeżenia w dechę. Zastanawiam się tylko
kim są Renata i Przemek. Czy to jakaś osobista historia
czy odniesienie do faktów powszechnie znanych?
Bo nie kojarzę imion, a mogą one stanowić klucz do odczytu.

[biegnąca po fali]

Alku - to takie epitafium dla dwojga moich podopiecznych, którzy odeszli za wcześnie i w zbyt krótkim odstępie czasowym.

Dziękuję.

[eka]

Drugi zaimek w 1. strofie - je - można usunąć bez żadnej konsekwencji dla treści, a teraz zbyt 'rzuca się' w oczy:)

Podoba mi się, bo można czytać chęć zmiany miejsca żywego miasta na tereny nekropolii. Tak jakby podmiot był wołany tam, gdzie smog nie grozi, ludzi (zmarłych) więcej niż żywych na rynku.
Nikogo - tęsknota.

Może nad pointą bym popracowała. Dubel ujęła w jedno zdumienie.

Ale, poza tym, to bdb wiersz.

[biegnąca po fali]

Co do zaimka - pewnie racja.
Puenta - nie do ruszenia. Przepraszam.

I dzięki:)

[szczepantrzeszcz]

Julusz Cezar miał dobry zwyczaj. Unikał spójników.

Nadmiar "i" trochę psuje obraz, który namalowałaś, choć przyznam, że "niedoceniona szarzyzna dnia powszedniego" budzi mój zachwyt.

Poza tym masz rację, spieszmy kochać ludzi, tak często odchodzą i tak często doświadczamy tego, że nikt nie idzie.

[AS...]

zacny Szczepanie
przepraszam, że odnoszę się do Twojego wpisu
ale spójnik "i" pełni także funkcję koniunktora;
bez niego nie sposób wyrazić dwóch czynności
które dzieją się jednocześnie

Ewuś
może to zabrzmi głupio, bo wiersz niewesoły
ale przeczytałem z przyjemnością

[szczepantrzeszcz]

spójnik "i" pełni także funkcję koniunktora

Koniunktora - trudne słowo. Kojarzy się z informatyką.

bez niego nie sposób wyrazić dwóch czynności które dzieją się jednocześnie

Jeżeli do precyzji wypowiedzi zaprzęgniemy język matematyki, masz rację. W poezji, szerzej, w literaturze, precyzja wypowiedzi współgra z wyobraźnią, z myślą odbiorcy. Jeżeli odrzucamy przecinki, a Ewa konsekwentnie odrzuca, nie widzę przeszkód by pozbyć się kilku "i". Moim skromnym zdaniem ten dobry tekst będzie jeszcze odrobinę lepszy.

[Marcin Sztelak]

Świetny wiersz, reporterski styl, na pozór suchy, a jednak niosący w sobie wielki ładunek emocji.

Pozdrawiam.