nigdy nie pytałeś mnie o metafory

[Hosanna]

W wierszu kryje się tęsknota za byciem z krwi i kości

Lęk wirtuą własnych myśli ,
wirtuą elektronicznych lub teoretycznych spotkań

światem idei które za daleko odleciały od mięsa

jest to więc wiersz szukający połączenia ciała z jego emanacjami
to połączenie wydaje się wciąż istnieć choć jest kruche i zanikające

ciało
choć przyjdź zaistniej znowu
tak daleko odbiegłam
wciąż trzymam w ręce cienką nitkę

nie zapomniałam jej zabrać ze sobą
w niekończące się labirynty umysłu
metafory dopełniaczowe mi pomogą
też

[Alek Osiński]

No, w sumie nie ma o co pytać, metafory - pierwsza klasa : )

[em_]

Dziękuję wszystkim ;-)

[Gloinnen]

Wiersz jest dobrze napisany, ale, jak pamiętam, miewałaś dużo lepsze, celniejsze.

nic do nas nie przyjdzie
nic co wywołujemy z echa

Najbardziej podoba mi się ten dwuwers, zawiera w sobie liryczną moc i w zasadzie, moim zdaniem, jest kwintesencją opisywanego doświadczenia.

Według mnie lepiej funkcjonowałby jako puenta.

Pozdrawiam,

Glo

[em_]

Glo, przeniosłam na koniec za Twoją radą.
Dzięki za obecność,
pozdrawiam