rewir 77

[biegnąca po fali]

myślałam o nich
myślałam w taki sposób że czynność ta
powinna była ich na powrót ożywić
wcisnąć
w stosy pustych ubrań
i role z których przyszło wyjść
jak wychodzi się z domu który płonie

zaklinałam ogień i dym
nie chciał formować się w członki
ani zawracać do komina przez który wyszedł
wyszli
stłoczeni w jedną chmurę
w mojej głowie
snach realniejszych od jawy

opadając strącali z drzew sadzę i popiół
tłumił rozedrgane pogłosy

[tabakiera]

myślałam o nich
myślałam w taki sposób że czynność ta
powinna była ich na powrót ożywić
wcisnąć
w stosy pustych ubrań
i role z których przyszło wyjść
jak wychodzi się z domu który płonie

zaklinałam ogień i dym
nie chciał formować się w członki
ani zawracać do komina przez który wyszedł
wyszli
stłoczeni w jedną chmurę
w mojej głowie
snach realniejszych od jawy

drzewa świadkami
niebo i ziemia
na powrót brzemienna w pogłosy

Tekst raczej okolicznościowy, mniemam że z okazji 77 rocznicy zagłady Żydów w lesie Łopuchowskim.
Mam wrażenie, że wykorzystałaś też symbolikę liczby 77, i bardzo dobrze.
Czyli - bardzo udany tytuł, chociaż nie ponadczasowy, bo za rok będzie 78 (w zasadzie to już jest).
Dobrze by więc było umieścić datę napisania tekstu, a najlepiej dopisek, z jakiej okazji piszesz wiersz.
Chyba, że nie chodzi o rocznicę, ale wszystko na nią wskazuje.

Piszesz z punktu widzenia osoby przeżywającej historię i wyobrażającej sobie zaistniałe fakty, jakbyś przenosiła czas i przetwarzała go.

.
Jedna chmura może niezbyt oryginalna, ale idealnie oddaje ogrom zmasowanego mordu.
No i podkreślasz "w mojej głowie", co jest świetnym zabiegiem, świadczącym o głębokim przeżywaniu peelki, która wyobraża sobie fakty i ogarnia ją przerażenie. Świetnie też ujęłaś, że sny realniejsze od jawy, wszak jawa mogła wydawać się koszmarnym snem dla ofiar, bo to nie mogło być do uwierzenia, że się dzieje.

Ogólnie jestem na tak i szacun, że odeszłaś od znanych mi u Ciebie, w kółko wałkowanych tematów.
Tylko ostatnia strofa odstaje, a szczególnie jej dwa pierwsze wersy.
Zbyt patetycznie i wtórnie, choć prawdziwie.

[biegnąca po fali]

Niemiecki obóz zagłady w Chełmnie nad Nerem. Taki obraz miałam w głowie pisząc ten wiersz. Czytam właśnie "Rdzę" Jakuba Małeckiego i tam natknęłam się na to miejsce i temat. Polecam lekturę.

Co do wiersza - pewnie masz rację. Dlatego pomyślę jeszcze nad ostatnią cząstką. Dziękuję za tak obszerny i wartościowy komentarz. Za poświęcony czas i refleksję.


"drzewa tworzą szpaler którym zejdą
strzasając z wierzchołków popiół
przykryja pogłosy" (?)

[tabakiera]

"drzewa tworzą szpaler którym zejdą
strzasając z wierzchołków popiół
przykryja pogłosy"

Pomysł ze strzepywaniem popiołu z wierzchołków drzew wg mnie bardzo dobry, ze szpaleru zrezygnowałabym, bo mi obchody wojskowe przypomina.

A co do rocznicy - jest wiele miejsc zagłady, więc przypisać czytelnik może różnie.
Dlatego powtarzam pomysł z jakąś wzmianką, dedykacją, wyjaśnieniem.
Chyba, że chcesz uniwersalniej.

Tematyka mi bliska, to się wczuwam.

[tabakiera]

Douczyłam się, z tytułem jest wszystko ok, to po prostu numer rewiru.
Prowadzi w konkretne miejsce zagłady, tylko trzeba o tym wiedzieć.

[biegnąca po fali]

Fajnie być bodźcem, który skłania do poszukiwań:)

[AS...]

pochwalę

choć zapisałbym inaczej usuwając ostatni wers

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Jerzy. Do przemyślenia.