Potwarze

[Alek Osiński]

W tym stanie umysłu nie ma co oczekiwać krzepiących
wiadomości. Chociaż temperatura spada, kryształ wciąż
ciekły, płynnie przenosi obrazy dalej i dalej. Obyśmy
tylko nie namnożyli zbyt wiele twarzy. Nie rozproszą

zwątpienia i nawet się nie dowiemy, czyje rysy nosimy
obecnie, jakim zmarszczkom powierzony został grymas.
Za dużo chyba od siebie oczekiwaliśmy. Być zawsze
I wszędzie uniemożliwia szczęśliwe zakończenie

i świat dziczeje w myślach, rozsypując się na drobnicę
liści. Zdziwienie to za mało, żeby zapamiętać. Co sięgnie
głębiej, czyje spojrzenie gotowe jest dłużej przetrwać?
Powtarzaj, jeśli chcesz zatrzeć, lecz nie odrywaj wzroku

zbyt nagle. Pod jego plastrem skóra dopiero dojrzewa.

[lczerwosz]

Czy masz na myśli uszkodzenie delikatnej tkanki przy nieumiejętnym zdejmowaniu wzroku z jej skóry. Cóż, kobiety powinny być przyzwyczajone do nachalnego, taksującego spojrzenia i przenoszenia tego wzroku na inną, równie niewinną i jednocześnie bardziej grzechu wartą. Przyzwyczajenie, to jednocześnie uodpornienie na niekiedy życiodajny, w końcowym efekcie, bodziec, o ile tylko w porę zyska przyzwolenie - z jednej strony i pogłębienie - z tej drugiej.
Tak, jak najbardziej, spojrzenie to początek negocjacji, metoda doboru naturalnego, konkurencja w wyścigu genów.
A nieostrożne oderwanie wzroku może, jak odrywanie plastra lub bandaża, zrobić sporą ranę, nieodporną na nawet werbalne zakażenie.

[Marcin Sztelak]

Taka degrengolada współczesności, znana cywilizacji od zarania. A wiersz ciekawy i oczywiście sprawnie spisany.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

To się nazywa poezja przez duże P.
Od tytułu po puentę wszystko mnie zachwyca.

[Alek Osiński]

A nieostrożne oderwanie wzroku może, jak odrywanie plastra lub bandaża, zrobić sporą ranę, nieodporną na nawet werbalne zakażenie.

No właśnie, trzeba uważać na jakim gwózdku się wzrok zawiesza, jaki punkt ciężkości przesuwa nim poza bryłę materii.

Spasiba Druzja : )

[Alga]

Czytałam z rosnącą przyjemnością. "Świat dziczeje w myślach" urzekło, a za puentę brawa!

Pozdrawiam,

Alga

[Agnieszka R.]

Odczytuję jako walkę człowieka o swoją prywatność, wolność , ale i tak w rezultacie człowiek jest uzależniony od drugiego, tego pragnie i nic nikt tego nie zmieni. Piękna poezja, aż z przyjemnością przeczytałam:) i jeszcze zajrzę.

[Alek Osiński]

Racja. Człek to istota uwikłana, więc i powikłania nie mogą dziwić.

Dzięki za uwagi, pozdrawiam : )