matrymonialny tryptyk romantyczny

[alchemik]

Ewa, przedstawiam kolejność mojego klikania.
Ołóweczek i kliknięcie.
Pojawia się tekst do edycji.
Wstawiam cudzysłów.
Klikam na wyślij.
W tej samej chwili pojawia się żółtawo podświetlony tekst w odpowiedziach.
Bez żadnych zmian.
Powtórzyłem to.

Powinnaś zapytać gromowładnego skarania boskiego.
Przypuszczam, że nie chciał, abym edytował tekst.
Coś mu się popierdoliło przez nadużywanie alkoholu.
Używanie alkoholu jest Ok. w odpowiednich dawkach. i o odpowiedniej godzinie.

Przechodzę na prozę.
To też poezja ale innego rodzaju.
A ja wciąż się uczę.
Szkoda, że jesteś po złej stronie, Ewo.
Myślałem, że mnie poznałaś.
Przez tyle wierszy, tyle komentarzy, w których byliśmy najlepsi.

Wiesz, że nie muszę trzymać się Ósmego piętra?!
Mogę stwarzać na każdym innym
Miałem propozycje współadministrowania i wciąż mam.
Ale kocham ten Twór Roberta, który On zaniedbał.

Uwielbiam pisać wiersze.
A może inaczej, to właśnie wiersze piszą mnie, definiują.
Byłem chory.
Depresja, kiedy wiersze oddychają metanem z bagien.
Depresja, w którą wrzuciliście, mnie jak kawałek szmaty.

Ale tak nie można mnie zabić.
W ogóle nie można.

[Karma]

Nosz cholera, zmówili się na biednego Jurka, alkoholiki jedne! O. Poprawił. Wytrzezwial

[alchemik]

Spierdalaj, przez hinduistyczny popęd duchowy i marzenie, którego nawet nie rozumiesz.
Muszę kiedyś naprawdę skomentować twój wiersz.
Jeden jedyny.
Wciąż piszesz ten sam.
Nie będzie więc tak trudno.

[Karma]

A ty wciąż i wciąż nowy, wszystkiego próbujesz i nic nie działa i sam sobie pobiegaj, z łaski swojej

[mirek13]

Eleganckie są te ostatnie wpisy.
I tak właśnie ideał sięga bruku.
A nawet wgryza się poniżej.