widzenia Marii

Wiadomość

biegnąca po fali

Ewo - też się zdziwiłam. No ale...

#42 Post autor: **eka** » 30 paź 2018, 18:10

Grunt, że ludzie czytają i komentują.

biegnąca po fali

Ja myślę, że ludzie znajdują w wierszach, to czego potrzebują. Co jest dla nich ważne. I bliskie ich wyobrażeniom o życiu, świecie i takich tam...

mirek13 · #44 Post autor: **mirek13** » 30 paź 2018, 18:28

Doprawdy nikt, Eka?
To skąd ta dyskusja?
Formy mam na tyle, aby widzieć, czytać i rozumieć.
Zarówno wpis Jany, jak i pokrzywdzonej za młodu.
Jak i niefortunny wpis autorki.

biegnąca po fali

Autorka słynie z niefortunnych zachowań. A to coś palnie, a to ukradnie... Przepraszam wszystkich pokrzywdzonych.

mirek13 · #46 Post autor: **mirek13** » 30 paź 2018, 18:52

Jest na to skuteczny lek.
Baranek z przytupem w chropowatą ścianę.

biegnąca po fali

No to do dzieła

#48 Post autor: **eka** » 30 paź 2018, 19:02

mirek13 pisze: ↑
30 paź 2018, 18:28
Doprawdy nikt, Eka?
To skąd ta dyskusja?
Formy mam na tyle, aby widzieć, czytać i rozumieć.
Zarówno wpis Jany, jak i pokrzywdzonej za młodu.
Jak i niefortunny wpis autorki.

Nikt. Dyskusja toczyła się nad ujęciem tematu, bytem bohaterki i strona Waszej (EWA-Mirek) wymiany zdań, którą pominęłam, więc się nie odniosę.
Nikt nie nazwał wiersza tekstem grafomańskim.
TD i Tab dostrzegły groteskę, brak realności - uogólniając, Jana podzieliła się informacją dlaczego takich WIERSZY nie trawi.

Ja nadal uważam, że tu dobrze jest zobrazowany klimat, mroczność, bezradność, obcość, lęk. Pierwsza strofa tylko.
Tym mnie ten wiersz przyciągnął.
Nie jest świetny, wybitny, najlepszy w znanym mi dorobku Ewy. Przeciętny.
Jego dodatkowa zaleta - uwrażliwianie na sytuację ludzi chorych, to wg mnie (mogę oczywiście się mylić) efekt drugiej interpretacji Tabakiery.

Zastanawiam się, dlaczego popadasz w przesadę, nie warto.
A to widać.

mirek13 · #49 Post autor: **mirek13** » 30 paź 2018, 19:17

Nie popadam. Do opinii Dorki nic nie mam, bo była dobrze umotywowana.
Późniejsza zmiana oceny też.
I ja nie stawiam na piedestale tego wiersza w dorobku Ewy, co zasygnalizowałem mimo formy.
Niemniej niektóre oceny są słabo umotywowane. Są stwierdzeniami bez pokrycia.
Stwierdzenie "zastanawia mnie celowość pisania takich wierszy", czy "koszowanie" w zasadzie wszystkiego (bo?), to nienajlepsza forma dyskusji pod wierszem.

#50 Post autor: **eka** » 30 paź 2018, 19:39

Akurat Jana (nie jestem pewna czy to Jej zdanie cytujesz) bardzo obszernie umotywowała niechęć wobec takiego obrazowania. Ma prawo widzieć w nim medialną hiperbolizację natężenia zła. Czyli - efektowność mroczności.
Coś w tym jest, że ciepło dobra tak ciężko znaleźć w literaturze.
Szybko przykleja mu się łatkę spłyconego banalizmu.
Bo o wiele ciężej napisać (i oczywiście nie biorę tu pod uwagę grafomańskich całusków, kwiatków itp.) - owe Dobro, które daje radość, udziela się czytelnikowi.
Zresztą upadłym poetą być wypada, ból uszlachetnia:)

Ja lubię teksty, które nie naśladują rzeczywistości, ale ją próbują tłumaczyć, bo rozumieją, bo wnikają głębiej. To najtrudniejsza działka, stąd i wiersze trudne.
Jaki sens w słownym mimetyzmie? Toż lepiej wyjść z domu i samemu zobaczyć.
Tak jak odeszło się od malarstwa realistycznego, taki sam proces miał miejsce w literaturze.

Dobra, skończyłam tu.
Odeszliśmy od wiersza.