wiersz z ostatniej chwili

[marta zoja]

wersja poprawiona

modlitwą
nie chce narzucać się bogu
zamykając się w ciszy
z jednym słowem

klęcząc
na progu domu
wpatruję się w dal
ziemskich przyzwyczajeń


siła
rodzi się z trudnych sytuacji
obłaskawiając cierpienie
drżę w pokorze

miłość
wypada wybrać za przewodnika
prawdę po świecie
kłamstw i iluzji

los
wybiera za mnie
gubię siebie
na szczęście

pierwsza wersja

nie narzucam się bogu
zamykam w ciszy
samotności
z jednym słowem na ustach

nie szukam
jestem
na progu domu
wpatrując się w dal
ziemskich przyzwyczajeń

uśmiecham się
do trudnych sytuacji
obłaskawiam cierpienie
pieszczotami myśli
doświadczam siebie w pokorze

wtedy jestem szczęśliwa

[lczerwosz]

sugeruję zróżnicować czas istnienia w różnych stanach/fazach. Robi się monotonne am. Pierwsza zwrotka mogła by być w czasie przeszłym, co logiczne, trzecia w przyszłym, a nawet w bezokoliczniku:
uśmiechnąć się
do trudnych sytuacji
obłaskawić cierpienie
pieszczotami myśli
doświadczę siebie w pokorze
Co?

[mirek13]

Masz rację z natłokiem "am" Icze, choć Twoja propozycja może zmienić zamysł autorki, która chce przedstawić constans, a Ty sugerujesz proces.
W każdym razie na pewno nie powinno być takiego zapisu.
Co do idei - jakoś tak zbyt odleciałaś od życia. Piękny "status quo", dystans do spraw, życia i wspomnień, tylko jakby nierealnie się robi.
Budda połączył się z Platonem i jointem.
Najgorsza jest trzecia strofoida. Z poetyckim "obłaskawianiem cierpienia" (brrr...) i fatalną dopełniaczówką "pieszczotami myśli" (o Jezu...).
Jej ostatni wers brzmi jak fragment słabej homilii, słabego księdza.
Puenta jest apoteozą najsłabszej części wiesza.
Czyli równie słaba przez trywialność, dosadność i moim zdaniem, zwyczajne kłamstwo.

[marta zoja]

lczerwosz, mirku poprawiłam Co to z człowieka robi silny stres, tylko pocieszać się słowami... Budda połączył się z Platonem i jointem. A zwłaszcza tym ostatnim Pozdrawiam serdecznie i ciepło.

[mirek13]

modlitwą
nie chcę narzucać się bogu
zamykam ją w ciszy
jednym słowem

później klęczę

na progu domu wypatrując
ziemskich przyzwyczajeń
ciebie powszedniego

doświadczam
cierpię

i jestem szczęśliwa

Tak bym ograniczył zbyteczne dopowiedzenia, metafory i gadaninę.
Dodałem też przerzutnie wzmagające przekaz.
Szanuj i wykorzystywuj słowa do bólu. Nie rób nadprodukcji.

[gal.a]

Pierwsza wersja chyba lepiej oddaje to, co chciałaś przekazać - w każdym razie lepiej mi się czytało/ rozumiało. Druga jest lepsza w zapisie. A niestety najlepsza jest wersja Mirka.

[falkon]

Bóg, jako zjawisko wymyślone przez człowieka
dobrze się sprzedaje.
A gdzie poezyja.
Religie cofają ludzkość.

[eka]

Nie wchodzę w jakość zapisu obu wersji, chcę tylko potwierdzić ową moc pogodzenia się ze status quo.

[Marcin Sztelak]

Dla mnie zdecydowanie wersja pierwsza, ta poprawiona jakaś taka hasłowa, zbyt metodyczna...

Pozdrawiam.

[marta zoja]

Dla mnie, też pierwsza wersja jest bliższa, dziękuję za poczytanie niepoczytalności. Pozdrawiam gala, falkon, eka i Marcin.