Tekst do wygrawerowania jednym zdaniem

[bonkreta]

Zupełnie jak mój kot wychowany przez sukę,
spsiałeś, mój przyjacielu, odkąd dłoń mi
pogryzłeś, kiedy głaskałam twoją głowę
pełną pomysłów na kolejne lata rozedrgane
rozumieniem, że nie wszystko w życiu można
oswoić, przygarnąć, przytulić, niczym suka
pełna macierzyństwa dla kociaka, który
nie wie jeszcze, że sierść, łapy, ogon,
to nie wszystko, co gatunkowo łączy,
zanim dojrzeje instynkt, który ludzie zwykli
nazywać intuicją i bronią się przed nią
pazurami, zanim polegną zdradzeni przez wiarę
w potęgę obronnych mechanizmów i przez to
później wyostrzają szpony, kiedy psy
łaszą się do rąk, jak koty.



.

[lczerwosz]

Mój kot, gdy był jeszcze bardzo młody, potknął się o moją stopę. Wrócił i ugryzł.
Do dziś mu tak zostało. Tekst bym wstawił do miniatur prozatorskich jednak. To w końcu jedno zdanie.

[Marcin Sztelak]

No fakt bardziej proza niż wiersz. Całkiem udana.

Pozdrawiam.

[bonkreta]

Panowie, Barańczak pisywał właśnie jednym zdaniem, stąd moja próbka też w takiej formie jednozdaniowej.
A dlaczego jeśli jedno zdanie, to nie może być uznane za wiersz?

Przykładowy jednozdaniowy wiersz Barańczaka właśnie:

"Co będzie świadectwem


Krystynie i Ryszardowi Krynickim

Nie nasze podręczniki historii, których nikt
nie otworzy, bo i po co, nie
gazety, które nigdy nie były otwarte
na rzeczywistość (jeśli nie liczyć niektórych
nekrologów i prognoz pogody), nie listy,
które tak często były otwierane, że
niczego w nich nie mogliśmy pisać otwarcie,
i nawet nie literatura, też zamknięta
w sobie, w szufladach urzędników albo
w tekturowych trumienkach okrojonych wydań

jeśli co pozostanie, to otwarte oczy
tego dziecka, co dzisiaj nie może zrozumieć
naszego świata zamkniętego- i
otwiera usta, aby zadać nam pytanie;
i jeśli nie przestanie powtarzać swych pytań,
da kiedyś naszej prawdzie otwarte świadectwo"

[Hosanna]

suka powtórzona dwa razy , tu z jakichś względów mi .. zgrzyta

poza tym usunęłabym sporo słów
bo choć to po nich złapałeś coś wartego powiedzenia to jednak potem lepiej się pozbyć drabiny a zostawić skarb

co nim jest autor czasem sam nie wie
stąd autor po napisaniu udanego wiersza może nadal sie zastanawiać nad tym co jest owocem jego poetyckiej .. sesji

trochę jest zastanawiających niewiadomych
dlaczego przyjaciel spsiał skoro pogłaskany gryzie rękę
to nie jest psie zachowanie
już prędzej kocie - kot lubi głaskanie Tylko wtedy kiedy ma ochotę a jak nie ma to .. może nie być przyjemnie

podoba mi się fragment i jakoś zostaje w głowie
"lata rozedrgane
rozumieniem, że nie wszystko w życiu można
oswoić, przygarnąć, przytulić"

i "instynkt, który ludzie zwykli
nazywać intuicją i bronią się przed nią
pazurami, zanim polegną zdradzeni przez wiarę
w potęgę obronnych mechanizmów i przez to
później wyostrzają szpony, kiedy psy
łaszą się do rąk"

[bonkreta]

Hosanno, dziekuje Ci za odbiór, który jest dla mnie cenna wskazówką.
Co do przyjaciela - tu bardziej w moim skrótowym kojarzeniu, o zejściu na psy - kolokwialnie rzecz ujmując.
Nad odchudzeniami na pewno będę myślała - zazwyczaj to robię po dłuższym czasie, gdy uleży się, a ja zdystansuje do tego "co jako autorka chciałam powiedzieć". Wtedy przychodzi faza tego, czego "autorka powinna nie dopowiedzieć".

[Hosanna]

Bon
Cały czas staram sie zrozumieć
wyostzranie szponów gdy psy łaszą sie do rąk

hmm
może to też jest instynkt

może gdy ktoś się łasi
to znaczy że jest słaby i należy go zjeść lub wykorzystać dla siebie (silnego) aby wspierać to co silne i godne przetrwania

nie wiem czy tak działa instynkt ani czy ( w takiej formie) byłby on dobrą strategią ani czy mi się to podoba

po prostu myślę i zastanawiam się
a należę do tych co łaszą się niepokojąco często
i jeszcze do tych którzy to widza i .. niepokoją sie tym