Walka dobra ze złem

Wiadomość

refluks · #1 Post autor: **refluks** » 20 lip 2018, 15:16

Wyjrzałem przez okno

I zadziwiony westchnąłem,

Z wrażenia westchnąłem

Wielką tajemnicą świata.

Ścieżką żwirem jak złoto

Pomiędzy szmaragdem trawnika

Szła, a ja oniemiały tajemnicą

Cierpiałem męki okrutne.

Nie wiedziałem nic o niej.

Czy jest dobrym człowiekiem.

Pytałem ogromu świata,

A ogrom miał mnie w dupie.

Nie mogłem podjąć ryzyka

Obawiając się ewentualnego zła.

Nie zakochałem się w tej, co szła,

A ona szła znikając z oczu mych.

Nie zdążyłem założyć okularów

I nie wiem nie tylko,

Czy była zła czy może dobra,

Ale czy była ładna, czy brzydka.

#2 Post autor: **Lucile** » 20 lip 2018, 23:45

refluks pisze: ↑
20 lip 2018, 15:16
I nie wiem nie tylko,

Czy była zła czy może dobra,

Ale czy była ładna, czy brzydka.

Oto skutki wyglądania przez okno bez okularów, plusem jest to, że na quasi hamletowskie pytanie - kochać nie kochać - peel już sobie odpowiedział:

refluks pisze: ↑
20 lip 2018, 15:16
Nie zakochałem się w tej, co szła,

a bezmiar ogromu świata i tak ma:

refluks pisze: ↑
20 lip 2018, 15:16
Pytałem ogromu świata,

A ogrom miał mnie w dupie.

i nie tylko pella, jeżeli to potrafi ukoić egzystencjalnie przeokrutne męki.

refluks pisze: ↑
20 lip 2018, 15:16
Cierpiałem męki okrutne.

zawsze przecież można zakochać się innej, a jaki będzie wynik "walki postu z karnawałem" zależy od częstotliwości wyglądania przez okno. Można też zakupić sobie kolorowe szkła kontaktowe, czasem dobrze jest coś zmienić.
Optymizmem wieje, że ten dramatyczny dramat rozgrywa się "pięknych okolicznościach przyrody".

refluks pisze: ↑
20 lip 2018, 15:16
Ścieżką żwirem jak złoto

Pomiędzy szmaragdem trawnika

zagłębić się można w to przepiękne wyzłocenie i wyszmaragdowienie, chociaż, nie przyczyni się nijak do poznania

refluks pisze: ↑
20 lip 2018, 15:16
Wielką tajemnicą świata.

Każdy z tych (nie tylko zacytowanych) wersów zasługuje na dogłębną analizę i interpretację.

A i tak, rzucam hasło: Okularnicy wierszami oddychający, łączcie się

mirek13 · #3 Post autor: **mirek13** » 21 lip 2018, 00:06

Refluksjo droga, poczynając od końca (lub początku) świata, nikt nie jest w stanie napisać takiego kiczu.
To Twoja prowokacja i szkoda tu analizować cokolwiek :rosa:

zimny grog · #4 Post autor: **zimny grog** » 21 lip 2018, 16:56

ani dobra w sensie dobro, ani zła w sensie zło tu nie uświadczy. ot takie przesypywanie słówek które miały wyglądać na ostre, a tak na prawdę są wytartymi bryłkami nadużywanymi w potoczności.

Marcin Sztelak · #5 Post autor: **Marcin Sztelak** » 21 lip 2018, 19:35

Prowokacja z wielką interlinią.

Pozdrawiam.

#6 Post autor: **tabakiera** » 21 lip 2018, 22:00

Jeśli będzie konkurs na gniota, stawiam na ten tekst.

mirek13 · #7 Post autor: **mirek13** » 21 lip 2018, 22:04

Aż tak, to ja nie bylem empatyczny

Agnieszka R. · #8 Post autor: **Agnieszka R.** » 25 lip 2018, 12:12

Zdecydowanie wiersz gniot prowokacja.

#9 Post autor: **lczerwosz** » 25 lip 2018, 23:10

szła, szła
aż zaszła

alchemik · #10 Post autor: **alchemik** » 26 gru 2018, 22:51

Wyjrzałem przez okno I zadziwiony westchnąłem,
Z wrażenia westchnąłem wielką tajemnicą świata.

Ścieżką żwirem jak złoto, pomiędzy szmaragdem trawnika
Szła, a ja
oniemiały tajemnicą

cierpiałem męki okrutne, nie wiedziałem nic o niej.

Czy jest dobrym człowiekiem?
Pytałem ogromu świata,
A ogrom miał mnie w dupie.

Nie mogłem podjąć ryzyka,
obawiając się ewentualnego zła.

Nie zakochałem się w tej, co szła,
A ona szła znikając z oczu mych.
Nie zdążyłem założyć okularów

I nie wiem nie tylko,
czy była zła czy może dobra,

Ale czy była ładna,
czy brzydka.

Spójrz, Anetko, jak kilka przesunięć w wersyfikacji może stworzyć wrażenie poezji.
Poezja to nie słowa zapisywane, ale to co próbujesz w nie tchnąć.