Spiskowa teoria nieba

[Marcin Sztelak]

Siódma skończoność wyznacza kurs,
płynę w kierunku burz, coraz bliższych,
a przynajmniej na to wskazuje ciemność
wyginająca szczelinę horyzontu.

Już nie myślę o tym, co poza nim,
nawet kiedy niebo się ścieli u stóp.
Zmęczonych długą drogą poprzez wszystkie
kręgi, począwszy od środkowego.

Pozostaje pewność – nie zmieszczę siebie
w tą wąską przestrzeń oddzielającą
życie od życia. Zbyt ciasny krąg
i zazębiające się cisze.

Nie do rozproszenia, szczególnie
bez ciebie.

[Alek Osiński]

Zmęczonych długą drogą poprzez wszystkie
kręgi, począwszy od środkowego.

Ten środkowy krąg zabrzmiał trochę jak środkowy paluch
pokazany staremu diabłu. Chociaż końcówka - sceptyczna i septyczna.

Pozdrawiam

[Lucile]

Marcin Sztelak pisze: ↑05 lis 2018, 22:29
Zmęczonych długą drogą poprzez wszystkie
kręgi, począwszy od środkowego.

Ten środkowy krąg zabrzmiał trochę jak środkowy paluch
pokazany staremu diabłu. Chociaż końcówka - sceptyczna i septyczna.

Podoba mi się skojarzenie Alka, chociaż ja w czasie lektury wiersza poszłam sobie całkiem inną drogą. Bardziej literacką i to literatury z górnej półki, bo:

Zmęczonych długą drogą poprzez wszystkie
kręgi,

no właśnie - te kręgi skojarzyły mi się z dziewięcioma kręgami piekieł opisanymi (wiele wieków temu) przez Dantego w „Boskiej Komedii”. Aż zajrzałam, aby je sobie wszystkie przypomnieć, bo chciałam ustalić, czy potrafię i – jeżeli tak - do którego z nich mogę odnieść Twój wiersz.
Chyba jednak wytoczyłam zbyt ciężkie działa, bo przecież peel z Twojego wiersza nie zasłużył sobie na tak wygórowaną karę (chociaż, przyznaję, przez moment pomyślałam o kręgu drugim – tam wg Dantego - lądują zmysłowi, nieszczerzy zdradliwi uwodziciele.
Ale nie, bowiem nie doczytałam się z czyjej to winy:

płynę w kierunku burz, coraz bliższych,

Podoba mi się Twój sposób obrazowania, szczególnie ta strofa:

Pozostaje pewność – nie zmieszczę siebie
w tą wąską przestrzeń oddzielającą
życie od życia. Zbyt ciasny krąg
i zazębiające się cisze.

chociaż zdecydowanie wolałabym, abyś w jej drugim wersie w zaimku wskazującym użył biernika. Ale to tylko drobiazg.

Serdecznie pozdrawiam
L

[mirek13]

Trochę Cię rozjechało emocjonalnie.
Zdecydowanie bardziej wolę, kiedy brodzisz w szczegółach, niż ogółach.
Tu chyba jest osobisty szczegół.
Wiersz jest klasycznie sztelakowy, ale chyba bardzo osobisty i wtedy lepiej na mnie, jako odbiorcę, działa.
O technice nie ma co gadać.
Ty nie masz już dawno z tym problemu.