gdyby napisał o mnie

[Agnieszka R.]

mama w dzieciństwie musiała
klęczeć na katechezie z uniesionymi dłońmi
za to że jej rodzice do kościoła nie chodzili

dziś unoszę dłonie na lekcjach języka polskiego
bo mama lubi fantazjować że jest poetką
zawsze tak miała
syn nie może być gorszy od matki nie wypada
taka matka a syn taki i owaki jak to?!

ksiądz nie krzyczy lubi chłopców
wie że moja mama jest chora
gdy Jarek robi mi na złość podkładając pod pośladki Biblię
ksiądz pyta: przyjemnie było?

nie wiem o czym dalej pisać co zrobi mama
spogląda na mnie uśmiecha się czule i mówi:
- synku na tej płycie zapisane jest moje życie
nigdy jej nie przeczytam

[eka]

No ciekawe, przyznaję, trzeci raz czytam z uwagą.
Tytuł i ostatnia wypowiedź tworzy klamrę i odpowiedź - niewiarę matki. Ale czemu czytanie płyty? Chodzi o nośnik.
Niewiara rodziców - karą dla dzieci (kościół, lekcja polskiego)
Oczywiście mamy tu potępienie takiej praktyki. Absurd odpowiedzialności i form 'odkupieńczych' dzieci. Przedostatnia zwrotka - do dwojakiego odczytu.
Kara za grafomanię matki, czy za poprzestanie na etapie fantazjowania?
A syn pisze pisze wiersz pt. gdyby napisał o mnie - ale zapętlenie:)

Coś chyba mi umyka, wrócę.

[Agnieszka R.]

Droga Eko, przepraszam, muszę być szczera. To nie jest dobry tekst! Nie wiem dlaczego go wysłałam, jaki przekaz niesie? Ot, bzdurka. Jeszcze raz przepraszam

[eka]

To nie jest dobry tekst!

Naprawdę?:)

[Agnieszka R.]

się kupy nie trzyma i ta końcówka... ech, możę powinnam zmienić na tytuł:"Proszę nie czytać tego tekstu!" wstyd mi, ale może się zdarzyć każdemu, wybacz.

[eka]

To dobry wiersz.
A mógłby być bdb.

[Marcin Sztelak]

Bez przesady z tym samokrytycyzmem, całkiem dobry wiersz z widokami na lepszy...

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Nie przesadzam, Marcinie
pozdr.