To krzesło jest moje

[point of view]

nie dam odebrać sobie krzesła przy oknie
gdybym nie marzył mógłbym nie mieć tego miejsca

tu dotyka dłoń kochana na stole leży chrupiący chleb
nikt nie zapyta dlaczego urwałeś misiowi ucho

nie zacznie ścierać obcych kolorów z plam na skórze
nie zapyta o odcień nierasowych tęczówek

dom wrósł we mnie okiennicami pełnymi oczekiwań
szeptami zza ściany przeciekającą smutkiem rynną

swoją wędrówkę rozpocząłem na parapecie olbrzymiego
białego okna zastawionego książkami i szklankami

na szczęście okno było uchylone herbaty wystygły
a nasza rodzina mieszkała na parterze

[eka]

Magiczny biogram podróżnika Tomasza w metaforach.
Cztery ostatnie wersy - znakomite.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry z idealnym ostatnim dystychem.

Pozdrawiam.