płonąca żyrafa

[AS***]

nie wyśniłaś
ale nie wiesz gdzie widziałaś twarz
w której było tysiąc innych

jedną chciałaś zapamiętać

płonęła
jak wrzucona do ognia fotografia

gorące miałaś policzki
i oczy
spalone od wypatrywania przez okno
pokoju z widokiem na sen

ale to nie był pokój

ani to nie było okno

[eka]

Bezsenność "zamknięta" w surrealistycznym rycie?
Tytuł wywołuje najbardziej znane dzieło S. Dalego, ale bardziej mnie pamięć "wrzuca" w obrazy Rene Margritte'a z otwartymi oknami oraz tajemniczymi postaciami w lustrze, hm...
Surrealizm kocha tajemnice, niesamowitą wyobraźnią pogłębia rzeczywistość.

A Twój wiersz jest pełen smutku, bólu, straty.