,,Romeo i Julia"

Wiadomość

#1 Post autor: **Strood** » 25 paź 2025, 10:10

Julia jest sawantką
która zawsze była sama
i nikt nie może tego potwierdzić

wierna balkonowi
w teatrze wypalanego papierosa
podczas epilogu jakiejś sceny

powtarza w myślach kredo
nie pozwól się ogarnąć
nagonce chłodu

#2 Post autor: **eka** » 25 paź 2025, 13:21

Witaj po długiej przerwie, Witka : )
Inne pisanie niż kiedyś tu, nie topisz sensu głęboko na dnie metafor.

Motyw szekspirowskiego dramatu unowocześniony (teatr papierosa na balkonie), relacja uszczuplona do chłodnej samotności - tzn. taką siebie chce narzucić "widowni" i, być może przypadkiem a może nie : ), zapis słowa: credo.
Kreda służy do pisania na tablicy, czyli dla kogoś przed nią.
Jeżeli "kreda" polegnie pod nagonką chłodu (np. rozkruszy się)... koniec pisarskiej przygody.

Ciekawy wiersz.

#3 Post autor: **eka** » 25 paź 2025, 13:36

dodam jeszcze, że niebanalnie użyłeś wyeksploatowanego motywu szekspirowskiej pary.

#4 Post autor: **Strood** » 25 paź 2025, 18:17

Dzięki, to w połowie zasługa Laury, której wiersz mnie podinspirował i komentatotorskiej dyskusji z Lucile.

#5 Post autor: **eka** » 26 paź 2025, 13:34

Dzięki za info : ) Co prawda szkoda mi teraz obrazu, który zobaczyłam w kontekście "Romea i Julii", czyli widoku smutnej, wręcz zgorzkniałej a młodziutkiej, współczesnej nastolatki z papierosem na balkonie, ogarniętej (sawantka), a zhejtowanej za miłość, ale walczącej (credo).

A inspiracje są dobre, w sumie tworząc, zawsze czemuś się poddajemy. Nikt nie wyrasta z czystej karty, żaden twórca. Czerpiemy z kultury i życia pełnymi garściami.
A Szekspir? Sam wiesz, ten to dopiero, delikatnie mówiąc "adaptował" (de facto - kradł) już stworzone.