Droga donikąd

[Toyer]

Dokąd iść gdzie ślepe oczy krzyczą
zagłuszając każdy krok
jak iść gdy nos nie czuje sensu
a uszy nie słyszą tylko widzą

jak smakować gdy język zdrętwiały
czuje gorycz kwaśno bełkocze
ręce nie mają siły unieść ziarenka piasku
nogi kopą leżącego zamiast iść do przodu

w drodze donikąd krzyczę słyszę czuję
tylko nicość
nie poznaję ust uszu ciała
to nie ja

ale iść trzeba

[eka]

Najważniejsze teraz, że podmiot różnice widzi.