***[nie płaczcie nad kośćmi umarłych...]

[biegnąca po fali]

nie płaczcie nad kośćmi umarłych
co im z tych łez
spóźnionych obecności
i wyznań

nie usłyszą
z miejsca gdzie idzie się całe życie
skąd wraca się całą śmierć
dłuższa jest od życia o wieczność

ostatnia prosta jest ostatnią
do momentu w którym samozwańczo
przechrzci się na powrót w pierwszą
takie jej prawo i wola

gdy w ciasnym szeregu
imię przy imieniu
stojąc powtarzają się co jakiś czas
i nie ma pewności które wołane jest
a które odwołuje się
do wczoraj

[eka]

Trudny wiersz, poza prologiem, tym wezwaniem/napomnieniem, którego zasadność tłumaczona jest w kolejnych wersach.
Rozumiem, że naszą wolą i naszym prawem i prawem umarłych (przedostatnia strofa) jest rozpoczęcie życia na nowo, wejście na pierwszą prostą.
W poincie natomiast dzielisz wolę umarłych na tę, która chce powrotu do nazwijmy to: nowego życia oraz tę pragnącą powtórzenia swojego życia od początku.
Być kimś vs być znowu tą samą osobą.
Hm.

śmierć
dłuższa jest od życia o wieczność

Bardzo mocne w swojej wymowie. Eliminuje możliwość ponownego zaistnienia albo... umieranie jako nigdy niekończący się proces, stan bez szans na jakąkolwiek reinkarnację.



Serdecznie pozdrawiam, Ewo.

[Gajka]

Biegnąca po fali

A podobno istnieje życie po życiu. Pewnie to tylko ułuda, ale wiara czyni cuda. Ciekawy temat, czasem zaczynamy doceniać pewne wartości zbyt późno. Pozdrawiam