Feniks

[tabakiera]

gotowano psy koty gołębie

babcia zapamiętała człowieka w niemieckim mundurze
jak wciskał dziecku tabliczkę czekolady

w gruzach tonęli ludzie garnki grzebienie listy fotografie

matka rozpłakała się nad nadpaloną ręką lalki
a w schronie rozsypała pomidory
które ktoś zebrał do koszyka i zostawił

absurd

próbuję
czytać z pożółkłych kartek i dotknąć istnienia
życia w cieniu zagłady

[abandon]

Można próbować dotknąć, ale to jak głaskanie ducha.

Chyba otworzyłem puszkę... historii okrutnej;)

[tabakiera]

Sprowokowałeś do wstawienia, tekst sobie leżał.

[Toyer]

Ludzie podnieśli się po wojnie - jak feniks ożyli - mimo że niedopisania cierpienia przeżyli - głód ból utraty bliskich - i traumatyczne obrazy - wojna to absurd po co się toczy? Co ona daje? - co z tego że poszerzy się granice - nie dla granic człowiek żyje

[abandon]

Tak też myślałem, że wiersz tylko czekał na impuls;)

[tabakiera]