Żyję bo piję

[Toyer]

Życie rozbiło się jak kruche szło
z jego kieliszka piłem kiedyś wino
to co do ust wpada jest święte
zostały plastikowe kubki przeklęte

wypiłem jednorazowe szczęście
z jednorazowego kubka powoli
teraz jest poddane recyklingowi
pragnę go choć odrobinę więcej

nie mam już z czego się napić
otwieram usta wystawiam język
czekając na szczęścia deszczyk
o którym wciąż śnię i będę śnić

zebrały się chmury była nadzieja
a tu smutek zaczął padać rzęsiście
jasna i ciemna to mokra cholera
klnąc piłem spragniony jak liście

życie to barman co emocje polewa
gdyby chociaż nalało kieliszek szczęścia
częściej to co spragnionemu sercu miłe
lecz pić trzeba nie będę wybrzydzać

żyjąc nieustannie emocje piję
ustami co wiecznie spragnione
pić wciąż muszę pić wciąż trzeba
prosto z chmur kieliszka czy kubka

wszystko wypija moja spragniona dusza
szczęście powoli nieszczęście duszkiem
oba ciągle życie naprzemiennie miesza
piję to co nalewa tęskniąc za szczęściem

[eka]

Toyer, przegadujesz. Pomysł jest. Szlachetny trunek w eleganckim kielichu vs niesmaczny trunek w plastikowym kubku. Wiadomo metafora. Kolejne zadanie. Tę samą treść umieść w 10 wersach. Przyda ci się ćwiczenie zwięzłości.
Oczywiście, jeśli chcesz.

[Toyer]

Ćwiczę zwięzłość miniaturami to Ci nie pasuje - Postaram się pisać krócej może coś fajnego z tego wyjdzie