Wibrysy w deszczu

[Marcin Sztelak]

Z kronikarskiego obowiązku
odnotowywuję poziom wody
w butach.
Usypiająco chlupocze, a zabrakło
kawy z przemytu.

Na szczęście mam kieszonkową
arkę, dobrze ukrytą
w tak zwanej kondoniarce.

Woda taka miękka, że aż szkoda
nie umyć włosów, ale na jedną kałużę
przypada jakieś siedmiu chętnych
i szampon tylko jeden.

Tymczasem koty, rozeźlone, strzepują
natrętne krople z wąsów,
pełne ambiwalentnych uczuć.
Oraz wrodzonego sarkazmu, bijącego
z przemoczonych ślepi.

[eka]

Szanowny podmiocie liryczny, Twoje wiersze jak te mokre oczy i wibrysy, są pełne sarkazmu, który na szczęście potrafi obronić.

Bdb liryk!

[tabakiera]

Woda taka miękka, że aż szkoda
nie umyć włosów, ale na jedną kałuże
przypada jakiś siedmiu chętnych

kałużĘ

jakiEś albo mniej więcej

Deszczowa piosenka w czarnej odsłonie.