mimochodem

[biegnąca po fali]

gdybyś zechciał poczekać
choć nie wiem ile jeszcze wcieleń
w tym wciąż jestem niedojrzała
rozkładam tylko nogi
i żadnych uczuć wyższych
ani w trakcie ani po

ciało
tyle mogę dać
za twoją miłość

gdybyś zechciał poczekać
choć nie wiem na które z wcieleń
nie znam kolejności
nie pamiętam wcześniejszych
czy byłam
czy dopiero będę kamieniem
może pora na ptaka
drzewo albo psa
a psy są najwierniejsze
i kochają ot tak

no więc gdybyś zechciał poczekać
o ile masz jeszcze czas
wszak wcielenia musi obejmować jakiś limit
i może to ostatnia z twoich szans

dlatego kochaj i żyj
nie oglądaj się na mnie
zawiodę jak już nie raz
zawołam i zaraz zapomnę
imię i dłoń
puszczę
pomylę z jakąś inną

a gdybyś zechciał jednak zaczekać
choć odradzam biorąc na logikę
nie miej mi za złe jeśli powtórzę
któreś z wyuczonych kłamstw
i ból zadam niechcący
nie do końca świadomie
mimochodem

jak się przechodzi przez ten świat
niepostrzeżenie
bo ślady zatrze czas
i pamięć odejdzie z ostatnim kto z nas znał
albo chciał zrozumieć

[Alek Osiński]

I wędrówka dusz rządzi się swoją logiką, choć jest ona trudna
do zaakceptowania dla człowieka żyjącego tutaj i teraz. Rozumiem
- ciekawe i dobra puenta. Pozdrawiam

[eka]

A dziwne... intuicja, że ten to mimo wszystko ON!? Chodzenie mimo że...


Chyba rozgoryczenie.
Dobry, gorzki wiersz, który chyba tu i ówdzie bym przycięła.

[Marcin Sztelak]

Prawie wieczna wędrówka, ciekawy wiersz. W puencie chyba z niepotrzebne.

[biegnąca po fali]

Alku, Ewo, Marcinie - pięknie dziękuję. Pozdrawiam:)

[Toyer]

https://www.youtube.com/watch?v=ys-377JTg3M