Jedna chwila, tamten czas

[Krystyna Morawska]

O czym myślisz mała koronczarko,
gdy w skupieniu prowadzisz nici.
Łagodny uśmiech nadaje dłoniom
światło, które odwraca czas.

Spoglądam na twarz
- wyciszoną, bez kuszących mgławic.
Mówi, że wszystko jest nieważne,
kiedy wzór się nie układa.

Patrzę na obraz i jestem wdzięczna.
Zostaje zachwyt oraz drżenie podobne
do trzepotu pszczelich skrzydeł.

Wypełnia mnie coś ciepłego.

[eka]

Łagodny uśmiech nadaje dłoniom
światło, które odwraca czas.

Ciekawe, światło odwraca czas? Wiadomo, że fotony (światło gwiazd) są nieśmiertelne, bo nie posiadają masy. Uśmiech nimi przepełniony żyje dłużej w tej ładnej ekfrazie, ale bardzo jestem ciekawa, w jaki sposób czas jest odwracany. Dzięki Vermeerowi czy oglądającemu obraz?

Mówi, że wszystko jest nieważne,
kiedy wzór się nie układa.

Bardzo cenne spostrzeżenie.
Odwrócę:
Wszystko jest ważne, gdy wzór się układa.

Udany wiersz! Widać wprawne pióro.

[Krystyna Morawska]

światło, które odwraca czas
Nie ukrywam, że to trochę karkołomne stwierdzenie, ponieważ odwracam coś nieoczywistego w oczywistość. Jednak dzięki takiej perspektywie widzę więcej, mogę wejść w obraz, tam gdzie jeszcze nie byłam. Doświadczyć błysku wzruszenia. Dziękuję za komentarz.

[eka]

Dziękuję za wyjaśnienie.

odwracam coś nieoczywistego w oczywistość.

Właśnie taka jest rola poety.

[Alek Osiński]

No tak, to temat rzeka, to znaczy relacja między twórcą i tworzywem, duchem i materią
słowem i czynem, obrazem i jego myślową percepcją. Podoba mi się, że puenta oddaje
pogodne zrozumienie, bo to kojenie zmysłów jest ważne. Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Świetny wiersz. Tak naprawdę liczy się przede wszystkim odbiorca, bo każdy tworzy kolejny świat, czasami zupełnie różny od świata stworzonego przez artystę...

[Krystyna Morawska]

Alek Osiński) - dziękuję
Marcin Sztelak) - dziękuję