Proscenium.

[Karma]

Przy stoliku, przy którym zwykliśmy,
obok wazonu wypełnionego suszonymi mandarynkami,
jest jeszcze miejsce, czy dwa.

Nic się nie kończy.

Na ścianie wiszą cienie w liczbie mnogiej,
wydłużają korpusy aż nikną w suficie,
a potem tańczą, powyłamywane.
Przyglądamy się temu, nadal nieruchomi,
bojąc się choćby odkaszlnąć.
Zwrócić na siebie uwagę kogoś spoza,
skoro chowamy dłonie na stoliku
- moje pokryte twoimi, czy na odwrót -
ocieplajac tym samym wnętrze.
Karmiąc te cienie, które już teraz są
niewyobrażalne,
a przecież to zaledwie pierwszy rozdział,
didaskalia dopisane gdzieś na rubieżach.

Zerkam na ciebie, zdając sobie sprawę,
że odwzajemniasz mnie od dłuższego czasu,
odkąd tylko weszliśmy poza próg,
rzucając wspólny cień.







Z cyklu : Detoks.
Listopad, nowego roku pańskiego.
Danusi Kossakowskiej.

[tabakiera]

Odwzajemnienie to rewelacyjna sprawa, nawet przy paraliżującej nieśmiałości.
Klimatyczny tekst, z wyczuwalnym napięciem.

[Karma]

Skoro wyczuwalna pomimo, to może nawet tym bardziej. Dzięki

[Alek Osiński]

W sumie najważniejsze, że to dopiero pierwszy rozdział
i zaledwie didaskalia, a więc jedynie naznaczenie okoliczności
szkic obrazu, a cień i tak jest uzależniony od światła
karmi się nim i naznacza mu miejsce, odkrywając zaistniałe
scalenia i rozpad, wydobywa postaci na powierzchnie swoich luster.
Pozdrawiam

[Karma]

Cóż, bez światła jednak wszystko jest cieniem. Dzięki

[Marcin Sztelak]

Jest klimat, jest nieprzesłodzenie. Nic się nie kończy– podobno, chociaż pełnym wątpliwości, co do tego, nie co do wiersza.

[Karma]

Ja wolę wierzyć, że tylko zmienia formę. Dzięki

[Mchuszmer]

Hej, ciekawie opisany jak dla mnie stan zawieszenia, które karmi podstawową racją, kiedy strach choćby gestem naruszyć ten status, ale przynajmniej czuć podobieństwo odczuć obojga bohaterów. Pewnie można byłoby skrócić fraze i poprzerzucać akcent inaczej, np. - że odwzajemniasz mnie odkąd tylko / weszliśmy poza próg - ale to charakterystyczne rozedrganie też mi w sumie pasuje. Bardzo dobry tekst:)

[Karma]

"stąpamy we dwoje, po niepewnym gruncie.
Choć kto inny śpi przy tobie, nie ty mnie rano budzisz.
Stąpamy we dwoje po niepewnym gruncie...
Czasem nawet jest z tym dobrze, wstyd o tym głośno mówić"

Dzięki.