Muzyka tłem

[Toyer]

Każdy wiersz śpiewa przez dźwięczny ten wers
niesie muzykę przez duszę dla duszy
wszystkie starają się tworzyć tę pieśń
która wdziękiem stara się coś skusić

śpiewam chociaż pierwszy raz sonetem
dźwięki duszy milczącej śpiew jednym tłem
wszystko muzyką jest nawet nuta to słowo
żeby teraz śpiewać muszę mocno nucić głową

lecz to nic przez nucenie się tak uczę
by napisać poprawnie melodię
którą teraz śpiewając sobie ćwiczę
muzyką jest zawsze każde to pisanie

ale powiedzą pewnie śpiewnie
że ktoś lepiej tańczy śpiew ode mnie
bez śpiewu tańca nie ma to są racje
i kłamstwa bo choć tańczyć nie umiem

to śpiewać potrafię głosem mym ładnym
z góry wybaczcie za dźwięku te błędy
staram się być muzyką raz pierwszy
dziękuję z dołu melodii tak skromny

nie staram się bez żadnego powodu
pierwsze próby śpiewania sonetu
by znaleźć własną melodię rytmu sensu
wygranego w niepewnym śmiałym sercu

a więc gram bo wszystko myśli muzyką
nieśmiało nucę by stało się tło
mojej pieśni nutą przewodnią
wybaczcie mi jednak jeśli dźwięku błąd

zaprowadził mnie w inną muzyki złą stronę
wszystkie strony co śpiewane są dobre
uwierzcie mi melodyjnie szczerze
śpiewać się starłem więcej niż trochę


Wersja skrócona

Każdy wiersz śpiewa miłość dźwięczny zwyczajny wers
niesie muzyką duszę tak prosto dla duszy
wszystkie starają tworzyć wyjątkową tą pieśń
która wdziękiem stara się marzenie to skusić

śpiewam chociaż pierwszy raz magicznym sonetem
dźwięki duszy milczącej śpiew jednej myśli tłem
wszystko muzyką nawet nuta jest marzeniem
by śpiewać muszę nucić budzić rytmicznie głowę

lecz to nic przez nucenie pisać sam się uczę
by napisać poprawnie nutową melodię
którą teraz śpiewając umysł giętki ćwiczę
muzyką jest zawsze coś słowem to pisanie

uwierzcie melodyjnie mi szczerze
śpiewać starłem więcej się niż trochę

[eka]

Masz rację, Toyer.
Ale muzyka była wcześniejsza od słów, tych ludzkich oczywiście.
Znasz Teorię Strun? Kosmos jest muzyką.
Poezja jest zastępstwem gry na lirze, zamykała/zamyka melodię w układach akcentów wyrazów umieszczanych w wersie.
Nawet wiersz totalnie wolny, nie wspomagany rymem i asylabiczny też szuka muzyki.
Więc co jest tłem?

tą pieśń

tę pieśń

Wersja skrócona lepsza, ale spróbuj z niej zrobić sonet.

[Mchuszmer]

Trzeba byłoby sporo pracy włożyć w tekst, ale zawsze warto popracować, choćby dla kształtowania ogólnego podejścia. Pomyśleć, które bliskoznaczne słowa można poświęcić, bo mamy tu dużo owych pieśni, melodii, muzyki, śpiewu. Jest chyba jakaś myśl w puencie, materiał na przewodnią, którą można sugerować w pozostałych strofach, ale nie w tak abstrakcyjnym szyku, jak w ostatnim wersie.

Im mniej się odróżnia wiersz od muzyki, tym lepiej, wachlarz narzędzi lirycznego przekazu rośnie. Może być prawie jak partytura, zresztą, łączy i obraz, i muzykę, które dkleja znaczeniami, co właściwie i o sztukach wizualnych można byłoby powiedzieć, ale tekst te jakości bardziej eksponuje, wystarczy zacząć czytać.

Świat jest muzyką, ba, właściwie pojedynczymi kwantowymi nutkami o rozmiarach w wartościach Plancka, zamiast płynnym przejściem jak granie legato. Pojedynczymi klatkami, choć w naszym makroskalowym postrzeganiu wszystko płynie, tak jak przedmioty które solidnie dla naszych oczu wyglądają, łącznie z naszymi ciałami, są w większości wewnątrzatomową pustką. Nieintuicyjne to wszystko, ale cóż dla nas zmienia? W wierszu i głowie można być legato:)

[alchemik]

Nie wcinam się, bo moi wspaniali poprzednicy powiedzieli niemal wiele. Z przyjemnością przeczytałem Twoje idee. Są jak najbardziej prawdziwe. Nie każdemu z nas dana jest umiejętność technicznego zapisu. To jak najbardziej poezja, Toyer. Poezja, która tkwi w Tobie. Posiadasz w sobie muzykę ale nie znasz jeszcze nut, żeby ją zapisać. Podzielam intuicyjną wiedzę Szymka, że Poezja jest równoważna Muzyce. Ja sam pisząc wiersz śpiewam go w mojej głowie. Wszechświat jest muzyką zapisaną kosmicznymi strunami od momentu Wielkiego Wybuchu. Jednocześnie Wszechświat jest dla nas nieosiągalny, chyba że jako odbicie, odzwierciedlenie zawarte w mózgu. Wynika z tego, że każdy mózg, każda osobowość nosi w sobie inny wszechświat. Dane jest nam dzielenie się wszechświatami. Stąd muzyka i poezja, które rezonują na styku czytelników i twórców. To metafizyczne oddziaływania niemniej istotne niż grawitacja czy magnetyzm.

[Toyer]

Przeprasza że odpowiem krótko mimo że wy komentowaliście dłużej - najpierw

eka

Słyszałem o teorii strun - zaraz poprawię na tę - ostatnio dowiedziałem się że mój wiersz kwalifikuje się jako Zonet - a miał być sonetem bo pisany był na warsztatach

Mchuszmer

Masz rację sporo pracy włożyłem i sporo się przy tym nauczyłem - przyjmuję to co napisałeś do wiadomości

alchemik

Tak posiadam w sobie muzykę - a nut cały czas się uczę - wyjaśniłeś chyba teorię strun o którą mnie pytała eka - każda osobowość jest innym wszechświatem - to prawda - jednak jest coś co łączy je wszystkie

Stawiam kawę dla waszej trójki
ja już piję jako czwarty