Katedra w ogniu

[Marcin Sztelak]

Witraże wściekle krwawią słońcem,
refleksy na ołtarzu
układają się w niedobre wróżby
i pogruchotane krzyże.

Dym kadzideł zasnuwa mozaikową
posadzkę uwidaczniając ślady stóp
umarłych, wciąż drepczą pomiędzy
nawami, opierają się o kolumny.

Dach u sklepienia trzeszczy szeptami,
to na pewno nie modlitwy.
Głośny huk zatrzaskiwanych wrót
kurzem zasypuje i tak wytarte inwokacje.

Chłód gasi ogień, aż do jutrzni.

[eka]

Najpierw pomyślałam o płonącej Notre Dame, ale przecież to tylko obraz w świetle emitowanym przez kolorowe witraże.
Kapitalna malarska impresja, w niej i przekreślenie wartości wiary, i nadzieja, bo jutrznia.

To chyba Benedykt XVI przepowiadał. Upadek KK, zejście do podziemi grupki wyznawców i odrodzenie na miarę tych pierwszych chrześcijańskich gmin w Rzymie.
Świetny wiersz, Marcin!