Ogryzki

[Marcin Sztelak]

Wypełniają szuflady i kieszenie
płaszczy, w których nigdy
nie chodzę, szczególnie
w czasie opadów atmosferycznych.

Na podłodze muchy
pracowicie usuwają resztki
wspaniałych planów na przyszłość.
Żuję chleb o konsystencji gliny
popijając wodą z utartym kamieniem.

Wykuto na nim przykazania,
których nikt nie słuchał,
a nawet nie miał takiego zamiaru.

Przynajmniej wiem jak zakończy się dzień
– nocą, wtedy będę rzucał ogryzki
wprost w wilgotną ziemię.
Może wyrosną jabłonie i powtórzymy
historie z Edenu.

[Lucile]

Może wyrosną jabłonie i powtórzymy
historie z Edenu.

Historia kołem się toczy… fortuna zresztą też.
A z ogryzka powstanie nowe życie, trzeba tylko wiedzieć, gdzie go wyrzucamy.
(Przypowieść o siewcy (Mt 13, 1-9).

Pozdrawiam

[lczerwosz]

Twoja poezja coraz bardziej przypomina wspomnienia kloszarda, to jest jego skarga, jego krzywda. Czy naprawdę trzeba tyle złego w życiu doznać, to niesprawiedliwe. Liczę, że nie zaznajesz osobiście jako autor, a tylko jako podmiot liryczny, ale ból jest, aż czytelnika boli.

Na podłodze muchy
pracowicie usuwają resztki
wspaniałych planów na przyszłość.

Super zdanie. Takie bardzo Twoje. Właśnie o to mi chodziło, gdy narzekałem kilka wierszy temu nazad.