dłonie

Wiadomość

datura · #1 Post autor: **datura** » 25 sty 2023, 13:51

co wplatają pokrzywę w słowa
zbierają szepty w lesie
należą do dziewczyny
której nie pozwalam mówić

wiem kto wyrwał jej głos
ukruszył mleczny ząb
i zagrzebał tam
gdzie nawet cień nie sięga

będę kopać do ostatniej kropki
któraś musi być pieprzykiem na policzku
źrenicą ciemną jak dno naszej studni

dla niej wysadzę księcia z siodła
wsiądę na konia białego jak kartka papieru
podniosę z kolan
położę się obok

otwórz proszę buteleczkę
trzymaną z dala od światła
nie jesteś lepka i słodka
jak wspomnienia
których szuka się w słońcu
zagarniasz całe powietrze wokół
wyciekasz jak atrament

zostań

#2 Post autor: **eka** » 26 sty 2023, 17:48

Bardzo na tak!
Żadne tam ufne, dobre dziecko w sobie, ale głęboko schowane młodsze -ja.

:rosa:

(położĘ)

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 26 sty 2023, 18:54

Jesteśmy dziećmi, zawsze. Dobry wiersz

datura · #4 Post autor: **datura** » 27 sty 2023, 12:13

eka pisze: ↑
26 sty 2023, 17:48
Bardzo na tak!
Żadne tam ufne, dobre dziecko w sobie, ale głęboko schowane młodsze -ja.

(położĘ)

Dzięki, już poprawiam:) Podoba mi się Twoja interpretacja, dokładnie tak:) I cieszę się, że wiersz Ci się podoba:)

datura · #5 Post autor: **datura** » 27 sty 2023, 12:14

Marcin Sztelak pisze: ↑
26 sty 2023, 18:54
Jesteśmy dziećmi, zawsze. Dobry wiersz

Dzięki wielkie. I tak, właśnie tak to widzę.

#6 Post autor: **Lucile** » 02 lut 2023, 11:47

To prawda - zgadzam się z przedmówcami - bardzo dobry wiersz; czytam go już po raz któryś i za każdym razem wywołuje własne wspomnienia, impresje i obrazy. A o to przecież chodzi w poezji.. by dotykała nas w najczulsze miejsca.
Tym wierszem - dotykasz.

Serdeczności
:rosa: