Evergreen

[Gloinnen]

wiecznie żywy, choć tak liczne przejęzyczenia
wymieszały wszystkie pory roku
pod migdałową skórą,

możesz być. Bo wciąż się odtwarza
z tysięcy nagości bezlitosna fraza. Ta jedyna,
co nieprzerwanie łączy drogi w jedną strużkę potu

ciało jak z dzbana wyjęte, rozproszone w gwiazdozbiór
odchodzi i wraca, garść za garścią. Hiperłączami
wrośniętymi w żarłoczne dno

możesz się dopełnić. Na każde życzenie
z bezruchu roztętnisz się w prędkość światła
dopóki będę słodycz zwielokrotniać
na zmyślonych nieprzytomnych estradach.



____________________
Glo.

[lczerwosz]

Jedno ciało odchodzi, inne wraca. Umiera, rodzi się. Rozkosz i cierpienie, tylko wszystkiemu towarzyszy wysiłek. Dopełnienie w miłości, potrafi ona zmienić bezsens w sens, czy w drugą stronę, zresztą to wszystko jedno, ważne jest, aby ją poczuć.

[eka]

Mega, niezwykle ważnym jest posiadanie Takiego evergreena. Daje sens.

Super wiersz!

[Marcin Sztelak]

Ostatnio zdaje mi się, że nic nie ma sensu. Tetryczeję, lub cuś . W każdym razie wiersz prima sort.