Pod literami

[point of view]

uczą się patrzeć wspak 
odczytywać życia z zapisów 
okrojonych przez szalonych recenzentów 

tylu tu kochanych 
jedynych
po ciężkiej chorobie 
tragicznie młodych 
nieodżałowanych 
pięknych w sile wieku 
wykutych w kamieniu 

na górze 
zostają tylko niepotrzebni i źli

reszty domyślać się można 
z ilości kwiatów  i plastyku
mchu i ławeczek na pół osoby 
słoików z zielona wodą 
niewyraźnych dat 
braku liści 
samotnych nocy wpijajacych palce
w piach aż po samo dno 

niewytłumaczalny cud rozproszenia ciemności zależy 
od dłoni i zapałek 
wystarczy jedna

[pallas]

Skojarzył mi się ten wiersz z cmentarzem.
Wielu tam samotnych ludzi gryzących piach.
A żywi mogą zapalić zapałkę, ale nie chodzi o znicz.
Może o wspomnienie o nim, a może o rozmowę.
Pod literami - tytuł sugeruję że chodzi o wykute w nagrobku: imię, nazwisko, daty i inne.

Wiersz mi się bardzo spodobał, zmusił do kombinowania,
co autor miał namyśli, ale pozwolił wyłuskać coś dla siebie.

Piotr

[Krokus]

No, bardzo dobry wiersz, daje do myślenia.