miłości

[biegnąca po fali]

jestem
może tylko stoję zbyt daleko od okna
żebyś mógł mnie dostrzec
ze swojej drogi krzyżowej

skręcisz prosto na łąki
tam skulisz zesztywniałe ramiona
pozwalając by obrosły bodziszkiem chabrami
babką wygoisz rany

tamta kobieta nie będzie czekała
ma coraz mniej czasu
i cierpliwości starczy jej ledwie dla dzieci

nigdy o nią nie zapytam
o innych też nie chcę wiedzieć
w czym były lepsze
czy okna miały jaśniejsze
czy może same wychodziły naprzeciw

słyszysz to ostrzą noże
wstań będą kosić
wezmę psa i jakoś się znajdziemy
oddzielając źdźbła od drzazg
na jedną stronę ból
na drugą pieszczoty

[eka]

Bardzo subtelne zaproszenie dla miłości, której ciężko.
Rozbroiłaś tym wierszem moją dzisiaj no akurat bardzo twardą duszę.
Miękko tu, polnie, czysto...
Szacun, Ewa.
Ostatnia strofa - najbardziej, majstersztyk.

pozwalając by obrosły bodziszkiem chabrami
babką rany wygoisz

... babką wygoisz rany - jak myślisz?

[lczerwosz]

i jakoś się znajdziemy
oddzielając źdźbła od drzazg
na jedną stronę ból
na drugą pieszczoty

A mnie to najbardziej, choć przyszłość nie będzie wcale łatwiejsza, droga do trójkąta.
A jeśli wychodziły, to może i lepiej. A babka, jeśli chce, potrafi być skuteczna. Ucz się. To tak z drugiej strony.

[biegnąca po fali]

Ewo - poprawione. Prześladują mnie ostatnio te inwersje. Wszędzie ich pełno. Dziękuję za poprawkę, czytanie i podzielenie się swoimi odczuciami:)

Leszku - dziękuję:)

[Marcin Sztelak]

Piękny, poruszający liryzmem erotyk.
Pzdrawiam.