"duch czekający w prochu''

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 27 sty 2021, 12:54

mimo sierpnia i ogni na ulicach
próbuję "wyprowadzić z ciebie chłód"

jeszcze nie wierzę że jestem za mała
a zimno głuche na wołanie
miękko wchodzi w nasze miasto
zmięte jak pościel po złym śnie

ktoś większy od nas podnosi kolejne słońca
choć lepszy byłby półmrok
światło trudniej ukryć
zdusić śmiech
wybuchający czasem na gruzach

sierpień

cisza lepka jak miąższ
ciężki od pestek po wybrzmiałych seriach
broczymy sokami
ziemia pije chciwie

i ubywa mnie z każdym mlaśnięciem
tej która milczy
wśród tylu pytań

Cytat: Krzysztof Kamil Baczyński

#2 Post autor: **eka** » 29 sty 2021, 17:08

Zimno wyprowadzić wołaniem?

Obraz mlaskającego błota jak dźwięk podczas późnej ekshumacji.
Dziwny wiersz, być może jest tu i obraz współczesny podmiotowi, ale bardziej wbiłaś się w historię Krzysztofa i Barbary, umierając była w ciąży.

Czerń, błoto, zimno - a sierpień jest taki upalny.

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 29 sty 2021, 22:58

Bardzo mi się podoba, wg mnie oddaje ducha poezji Baczyńskiego mimo pewnego unowocześnienia.
Pozdrawiam.

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 03 lut 2021, 00:00

biegnąca po fali pisze: ↑
27 sty 2021, 12:54
a zimno głuche na wołanie
miękko wchodzi w nasze miasto
zmięte jak pościel po złym śnie

#5 Post autor: **eka** » 03 lut 2021, 08:14

Czy duch czekający w prochu odczuwa zimno?
Wracam do wiersza i wracam, Ewo.
Ma moc.