Anioł

[eka]

Tul się do niego, tul, ale ostrożnie, podług jego woli. Widziałaś,
jego serce nawet stracha na wróble się boi. Drży
biedne, trzepocze, więc proszę...

Skurcz się, malej, malej w umyśle do wymiaru piąstki.
Wypuść z niej wszystkie klatki, kamienie, chmury
czarne od śrutu. Ziarno pożycz od słonecznika,
rozsyp na parapecie.

Może przysiądzie na otwartej dłoni,
tulić się pozwoli.
Zaczekaj.

[Krokus]

Bardzo przyjemny tekst, taki o oswajaniu.

[lczerwosz]

Układ wiersza jest bardzo sprawiedliwy. Jeśli skorzystasz usług Anioła, trzeba dobro oddać nawet komuś innemu, być dla niego aniołem. A przy okazji rób oczyszczenie z całego zła, które przylepia się do nas bez przerwy. Oswoić trzeba przede wszystkim siebie.
Tu anioł jest małym ptakiem. Być może.
Obejrzyjcie filmik o papudze w domu, ptaki są bardzo mądre.
https://twitter.com/i/status/1354973101335842817

[Lucile]

Wybacz, ja sobie pójdę w dosyć przewrotną interpretację.

Nie każdy, niestety, potrafi zachować dziecko (niewinność, dobroć, anielskość?) w sobie. No może nie do końca gubimy tę naszą „anielskość”, ale przechowujemy (bywa że latami przetrzymujemy) ją tak głęboko zakopaną, że… jakby po niej nie pozostało nawet śladu.
No cóż, w wielu przypadkach tak jest, ale gdybyśmy tylko:

Ziarno pożycz od słonecznika,
rozsyp na parapecie.

To kto wie, czy nie :

przysiądzie na otwartej dłoni,

Owszem, tak może się stać – podajesz „przepis”:

Wypuść z niej wszystkie klatki, kamienie, chmury
czarne od śrutu.

A czym są te cytowane przedmioty/przymioty? Czy przypadkiem nie są to nasze złe myśli, intencje, a może nawet uczynki? To one przesłaniają nam „czarnymi chmurami”, "śrutem" (grzechami) horyzont i nie pozwalają odkryć w sobie dobra, bo przecież ono gdzieś tam tkwi (nie biorę pod uwagę zwyrodnialców), trzeba tylko dotrzeć do głębi, to źródła, do światełka (własnego anioła) w nas

Skurcz się, malej, malej w umyśle do wymiaru piąstki.

– pozwolić na rozgrzeszenie samemu sobie, polubić to co w nas cenne, a może tylko przez lata przysypywane… ale nie śpieszmy się, proces katharsis trzeba przejść sumiennie, nie pomijając żadnego szczebelka:

Zaczekaj.

Nie na darmo znane powiedzenie mówi: „pospiech jest dobry przyłapaniu pcheł”.
A wtedy:

tulić się pozwoli.

Ewo - tak mnie poniosło.

[tabakiera]

Może tym aniołem jest miłość, może szczęście?
Tak bardzo człowiek się boi ponownej próby, jak straci.
I tak bardzo próbuje być delikatny.

Wiersz, który działa na emocje.

[eka]

Dziekuję Krokusie i Leszku, i Lucile, i Tab.

Tak, to o oswajaniu, o byciu aniołem dla Anioła, to "przepis" na kontakt (b. mi się podoba ta przewrotna interpretacja, Lu), o delikatności.

Pięknej niedzieli Wam życzę i dla Wszystkich

[Marcin Sztelak]

Ba, pewnie w życiu najważniejsze jest oswoic życie... Większość niestety nie dostrzega anioła... inna sprawa, co jeśli jak chciał Bułchakow, Annuszka kupiła już olej...
Pozdrawiam.

[eka]

Z bezbronności się kpi... a przecież, jesteśmy bezbronni wobec śmierci.
Tej pod kołami tramwaju i każdej innej.
Dzięki, Marcin.

[Alek Osiński]

Dla mnie to bardziej wiersz jest o sztuce
dokonywania przewartościowań w życiu.
Interesujące podejście. Pozdrawiam : )

[eka]

Zgoda, ale zawsze to proces rozłożony w czasie.
Pozdrawiam.