wyimek z pożogi

[biegnąca po fali]

zbaczałam ze ścieżki
rzepy broniły granicy
skuteczniej niż parkowe tabliczki
z napisem NIE DEPTAĆ ZIELENI

tak odchodziłam od siebie
a jednak drzwi pozostały otwarte
jakbym wiedziała że wrócę
wyprowadzić psa
albo siebie do końca

trudno wyprzeć się słów czy odbicia
w twoich oczach widzę inne kobiety
na ich sukienkach nie ma rzepów
są kwieciste łąki
które ja dopiero poznam

trzeba tylko przejść dziurą w płocie
przez pokrzywy i osty
do najbliższego zmierzchu
i pełni która poprowadzi

na końcu drogi świt
albo inne światło
jak wyimek z pożogi

[AS...]

spodziewałem się, że w tym roku literackiego Nobla załapie Anne Carson
ale dość niespodziewanie laureatką została Louise Glück;
no cóż... miała lepsze koneksje;
tutaj masz link do jej przetłumaczonych na polski fragmentów wierszy:
https://natemat.pl/322733,louise-gl-ck- ... literatury
więc poczytaj utwory koleżanki

[eka]

Zachodzę w głowę co jest tą pożogą - niszczący ogień spełnionego uczucia?
Czytam... lęk przed powtórką.
To pierwsze światło, kiedy się wypaliło odgrodziło peelkę, zepchnęło na bezpieczną, wąską ścieżkę.
Rzepy... w 1. czytaniu zobaczyłam rzepy w roli pozytywnej, np. but zamykany na rzep.
Ale tutaj chodzi o rzepy ostu, prawda?
Oddzieliły kobietę od -ja-, mocno tak, zostawiając jednak wejście niezamknięte. Jak wrócić? Podążać za pełnią, przebić się przez stare chaszcze, pokrzywy... ale pointa nie ma złudzeń.

Chyba tytuł, aby nie uprzedzać finału, warto zmienić.
Rzepy?

Znowu bdb wiersz, z ciekawą metaforyką, pozdrawiam, Ewo.

[tabakiera]

Rezygnacja, zwątpienie we własną siłę i możliwości u płci przeciwnej?
Kobiety beztroskie, w pięknych sukniach i z góry przegrana peelka...

Peelko, moc jest w Tobie, wiara też,
Czasem warto się przejrzeć we własnych, łaskawych dla siebie oczach, a obraz ten odbije się w spojrzeniu innych.

Ciekawy wiersz.