Kaleka

Wiadomość

Toyer · #1 Post autor: **Toyer** » 02 lip 2018, 09:45

Nogami nie odnajdę drogi
nie mam gdzie kroczyć
stoję w miejscu mogąc iść
jestem kaleką

po co mi ręce które nie obejmują
ustami tylko mówię i jem
świńskie resztki nadziei
bez smaku do porzygu

pocałuj mnie
nie chcesz
tak myślałem
żegnasz się bez powitania

kaleka z bliska
i z daleka
wczoraj i jutro
czekam na dziś

klątwa życia
samotność
kalectwo
moje

kiedyś zabiorę cię
na randkę

cudując cud

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 02 lip 2018, 14:24

Toyer pisze: ↑
02 lip 2018, 09:45
Nogami nie odnajdę drogi
nie mam gdzie kroczyć
stoję w miejscu mogąc iść
jestem kaleką

Młodości! Ty nad poziomy
Wylatuj, a okiem słońca
Ludzkości całe ogromy
Przeniknij z końca do końca!

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 02 lip 2018, 14:42

No szczerze to nie bardzo, za dużo egzaltacji bólem. A i forma nie ciekawa.

Pozdrawiam.

tetu · #4 Post autor: **tetu** » 04 lip 2018, 00:49

Za Marcinem.
Nie przekonałeś mnie autorze, a puenta masło maślane.

jaga · #5 Post autor: **jaga** » 04 lip 2018, 07:38

na otrzeźwienie i poprawę :kofe:

#6 Post autor: **eka** » 04 lip 2018, 09:37

Forma tekstu nie sprostała poruszającej treści, Toyer. Bardzo ruszyło mnie to, co przeżywa podmiot liryczny. Jest tu autentyzm i mam świadomość, przerabiając wersy, jak niszczę/spłycam/ kaleczę jego prawdę. Warsztat, niestety, często jest metaforycznym mordercą uczuć. Trzeba wyważyć, nie mam zbyt wiele czasu i talentu, aby emocje twojego peela z odpowiednią formą pogodzić. Na pewno bez litości wyrzuciłabym nazwy uczuć: samotność, resztki nadziei i inne oczywistości, typu: zabiorę cię na randkę. Ja tak ten wiersz widzę:

pocałuj mnie

jestem kaleką z bliska
i z daleka w miejscu
które tylko mówi
nie obejmuje

cuduję cud kochanie
żadne jutro
nie pożegna mnie
bez powitania

______________
Pozdrawiam serdecznie i przepraszam za przeróbkę, niektórzy Autorzy wręcz nie cierpią takiej formy komentarza:)