Ucieczka w przestrzeń

[Marcin Sztelak]

Unosisz się na wodzie, więc jesteś
z drewna. Lżejszego od powietrza.

W górę, pora na odlot poprzez warstwy.
Tu, na dole gęste jak sos
z muchomorów.

Zbieranych podczas pełni
albo na ciemnej stronie.
Oznaczonej zakazem postoju,
pomijając dni wolne. Od likantropi.

To nie ma znaczenia, kiedy z przebitych
chmur cieknie. W piekle powódź
a na ziemi ciągłe zderzenia
arek. Zbudowanych naprędce
z surowców uznawanych za wtórne.

Właśnie oglądasz pierścienie Saturna,
wyrywając kamienie na pamiątkę.

[witka]

Bardzo.

[Lucile]

Zastanawiam się nad przyczyną i celowością użycia nazw dwóch ważnych dla nas ludzi, i dla Ziemi, elementów w klamrze wiersza pisanej kursywą, to jest: drewna i kamienia. Chciałam napisać przyrody ożywionej i nieożywionej, ale skoro nie jest to żywe drzewo, a ścięte – czyli już drewno, to obydwa są tylko surowcem – czy dobrym do:

arek. Zbudowanych naprędce
z surowców uznawanych za wtórne.

Interesujące, a nawet wciągające są także te:

dni wolne. Od likantropi.

czyli wilkołactwo, i to jak piszesz tylko:

podczas pełni
albo na ciemnej stronie.

Zdarzyć się może i likantropia po spożyciu gęstego sosu z muchomorów, albo od nazbyt intensywnego wpatrywania się w pierścienie Saturna; już widzę ten piękny pierścień z kamiennym oczkiem oraz odlot na odłupanej drzazdze ze zdezelowanej „po przejściach” arki.
Melancholijnie, nawet arka nie stanowi bezpiecznej przystani. Całe szczęście, że pell unosi się na wodzie i ma jeszcze w zanadrzu likantropową odskocznię.

Bardzo na tak, Marcinie,
Pozdrawiam
L