Płakanie

[Toyer]

Śmiej się i płacz
w tym samym czasie
czy to szczęścia lub smutku łza
nie ważne liczy się że płaczesz

głośno w ciszy samotności
świat na cząsteczki rozklejaj
lub cicho w tłumie nicości
witaj i z uśmiechem żegnaj

przez łzy poczuj się lepiej
odsalaj się po co ci tyle soli
płacząc się śmiej
aż się posłodzisz

łezki będą wdzięczne za wolność
biedactwa uwięzione
poczuj do nich bezgraniczną miłość
otwórz oczu bramę

raz wypłakane nigdy nie wrócą
lecz będą pisać listy
może jeszcze cię czegoś nauczą
wysyłaj im dobre myśli

płacz i pamiętaj o łzach
a będą pamiętać o tobie

[zimny grog]

sołry! ale o tym płakaniu bez powodu i bez nieszczęścia które by jakoś uzasadniało to płakanie, napisano już milijony strof. no ale, ponoć każdy robiący, raz lepiej, raz gorzej, na niwie poetyckiej koniecznie musi se zapłakać chociaż jeden raz. no niech tam, byle mu w nawyk nie weszło.
podobnież jest z umieraniem. jakby wymagało się od poecioków i poetes by minimum jeden utwór był opisem ich własnego (albo chociaż sąsiada) umierania, po który koniecznie z martwych wstaną i pójdą na piwo, do innych przyjemności takoż.

pozdrawiam

[Toyer]

To wiersz o płaczu mam zaliczony czeka jeszcze wiele ciekawszych tematów, dziękuję za ślad

Pozdrawiam

[Lucile]

płacz i pamiętaj o łzach
a będą pamiętać o tobie

Czyli... łzy kształtujące pamięć?

Pozdrawiam
L

[Toyer]

Łzy utrwalają chwile szczecią lub smutku w pamięci

[tabakiera]

To wiersz o płaczu mam zaliczony

Gdybym miała wystawić ocenę, nie zaliczyłbyś.

Wybacz.
Zwyczajnie nie udał się ten tekst.