królowa śmietnika

Wiadomość

Hosanna · #1 Post autor: **Hosanna** » 14 kwie 2020, 14:37

królowa śmietnika albo modlitwa do samej siebie

podnieś mnie ze śmietnika
zatrzymaj mój rozkład
na ile możesz bo tylko ty
m o ż e s z

modlę się do ciebie
bogini święta królowo
ulecz skrzywione harmonijki
mojego serca

wciąż śmieją się we mnie ławice istot
chcą widzieć słyszeć czuć
kołysać się na gałęziach
dmuchać w przejrzyste świątynie mleczy
tylko tylko z miłości

królowo
obudź się
uratuj

podnieś mnie z brzegu otchłani
wołającej moje części
każdą z osobna
po imieniu

#2 Post autor: **eka** » 16 kwie 2020, 17:22

Hosanna pisze: ↑
14 kwie 2020, 14:37
podnieś mnie z brzegu otchłani
wołającej moje części

A może tak:
podnieś mnie z brzegu otchłani
która woła moje części (?)

Przejmujące, surowe. Sytuuję adresatkę w szeroko rozumianej, tu "rozpadającej się" kobiecości.
Uff... mocne.

BerniM · #3 Post autor: **BerniM** » 17 kwie 2020, 18:31

Przejmujący obraz zawiedzionej miłości; trudno zrozumieć rozdartą duszę, która zszywa biedne serce . Modlitwa jest nadzieją na uleczenie ale pamięć zostaje...na śmietniku źle ulokowanych nadziei.
Pozdrawiam :rosa:

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 18 kwie 2020, 17:45

Mocny, kobiecy wiersz. Bardzo dobrze pasują do tego tekstu twarde frazy.

Pozdrawiam.

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 21 kwie 2020, 16:36

A może kluczowe dla poczucia wewnętrznego rozbicia, Hosanno
jest właśnie to rozróżnienie na ja i ty, może właśnie trzeba
poszukiwać poczucia jedności, mimo pozornych przeciwieństw i przeciwstawień
a może nawet i ten wiersz jest głosem w tej sprawie... Pozdrawiam

Hosanna · #6 Post autor: **Hosanna** » 21 kwie 2020, 21:06

Kochani , dziękuję za komentarze

Berni, eka , nawet Marcin odebraliście go w kobiecej energii
i to mi dało do myślenia

moja świadoma część pisała w duchu bezpłciowej depresji
obrony przed samobójstwem
modlitwy do siebie samej
wiary w to że w ciele jest dość sił , światła , instynktu, ciekawości, nawet schematu i nawet strachu
aby podejmować walkę o kolejny dzień w okresie depresji
kiedy człowiek siedzi nad przepaścią dziwnie nią urzeczony

Alku , próbuję odnaleźć siłę tej całości jedności która wie jak siebie spajać pomimo całej swojej entropii domagającej się .. wybuchu
Jesteś bardzo bliski zatem mojego zamysłu
ten wiersz jest punktem zwrotnym kiedy zamiast upadać odwracam się w druga stronę
i szukam tego co wspiera i scala życie

ale faktycznie robię to nieco jak pogańska czarownica na żeńskiej rozchełstanej energii

w moich wierszach bohater zawsze ma bezpośrednio moje serce

#7 Post autor: **anastazja** » 21 kwie 2020, 23:13

Hosanna pisze: ↑
14 kwie 2020, 14:37
podnieś mnie z brzegu otchłani
wołającej moje części
każdą z osobna

W moim odczuciu bez ostatniej... Wiersz wbija w fotel. Pozdrawiam.

marta zoja · #8 Post autor: **marta zoja** » 23 kwie 2020, 13:44

Hosannno tam nad brzegiem między jednym, a drugim światem istniejemy... zatrzymani naszym ja w wierszu...tuż nad przepaścią z Twoimi słowami przewrotnie jak to wiedźma, ta co wie, ułożyłam melodię dla Ciebie i ją wyśpiewuję...przywracając nam na nowo ciało... mz