zaśpiewaj w zachwycie

[marta zoja]

wczoraj z okazji święta Walentego
przeczytałam Pieśń nad pieśniami
pamiętasz kiedyś otwieraliśmy wspólnie
hagadę zaczynaliśmy od końca teraz

mamy wspólne książki i listy zasuszone
miedzy kartkami niejednej opowieści
błądzę po linijkach tych rozmów
dokończonych naszym czasem

jaka miłość takie porozumienie
bez słów trzymanych w zanadrzu a może
jeszcze kiedyś się spotkamy za następnym
zakrętem życia w poczekalni na dworcu

innego przeznaczenia osobliwego piękna
może to będzie bal w Koluszkach zimą
a może lato w pąsowych makach i łan żyta
wiosna przytulanych z pamięci narcyzów

jesień październikowa sopockich ogrodów

[Alek Osiński]

Ta opisywana przez Ciebie relacja, Marto
wydaje mi się bardzo dojrzała jak te sopockie ogrody
chociaż jakby niekompletna, ale przez to może właśnie
bardziej intrygująca,
no i ten kolejowy klimat - w sumie budujące
bo rokuje ruchem i przestrzenią

[Marcin Sztelak]

Przecież zawsze jest jakieś może... na szczęście.

Pozdrawiam.

[marta zoja]

Dziękuję Alku, to wynik doświadczania czegoś więcej...w duszy i przestrzeni wnętrza. https://youtu.be/pvFXqVWJGeM

Marcinie tak wiem...a może morze...

Pozdrawiam.

[Hosanna]

podoba mi się w wierszu to że że nie przekreśla piękna przeszłości z powodu żalu i poczucia krzywdy z powodu jej nietrwałości często tłumaczonej jako nieprawdziwość

niektórzy nie potrafią lub nie potrzebują przeżywać rzeczy pięknych .. czasem wystarczają im filmy a czasem i tego nie pragną

inni pragną tak mocno że kreują piękno
choć i tak rozwiewa im się w rękach

nasze piękno to nasze pragnienia
one mają moc tworzenia

czemu pragniemy tworzyć ze skał magmowych
a motyle i koty
a ważki pieśni i tańce

nietrwałość ma swoje ogrody kościoły i swoje zaprzeczenie - trwałość w pamięci