ze spłowiałego afisza

[biegnąca po fali]

upał taki i susza
wielomiesięczna męcząca
wr teatrze dramatycznym wystawiają życie
ptaki spadają z nieba
jak odcinane scyzorykiem rekwizyty

szczęściarze siedzą przy drzwiach
opadająca kurtyna będzie sygnałem do ucieczki
plan ewakuacji omówimy w przerwie
na papierosa szybki seks
w toalecie wygładzimy ubrania i włosy
ja zapnę się pod szyję
później ominę łukiem automat z napojami

choć przecież upał i susza taka
latarnie zapalają się jedna od drugiej
przy zbiegu ulic to już prawdziwy pożar
łuna jeszcze długo powisi nad głową
dziura w poszyciu
mówią że ozonowa ale nikomu już nie wierzę
nie powierzam ognia

niedopałki z ust przenoszę do akwarium

[Lucile]

więc upał i susza taka
latarnie zapalają się jedna od drugiej
przy zbiegu ulic to już prawdziwy pożar
łuna jeszcze długo powisi nad głową
dziura w poszyciu
mówią że ozonowa ale nikomu już nie wierzę
nie powierzam ognia

Wiersz ewoluował, począwszy od tytułu. Mnie zadawała powyższa strofa; ładnie, z wyczuciem naszkicowany, wieloznaczny obraz.
Pozdrawiam
L

[eka]

upał taki i wielomiesięczna susza
w teatrze dramatycznym wystawiają życie
ptaki spadają z nieba
jak odcinane scyzorykiem rekwizyty

szczęśliwi siedzą przy drzwiach
opadająca kurtyna będzie sygnałem do ucieczki
plan ewakuacji omówimy w przerwie na papierosa szybki seks
w toalecie wygładzimy ubrania i włosy
zapnę się pod szyję
i ominę łukiem automat z napojami

choć przecież upał i susza taka
latarnie zapalają się jedna od drugiej
przy zbiegu ulic to już prawdziwy pożar
łuna jeszcze długo powisi nad głową
dziura w poszyciu
mówią że ozonowa ale nikomu już nie wierzę
nie powierzam ognia

niedopałki z ust przenoszę do akwarium

___________
Ma świetne frazy ten wiersz. Jestem pod wrażeniem i wpisanej emocji, jak i warsztatu. Powyżej to, co bym w nim ewentualnie poprzestawiała, gdyż sądzę Ewo, że w ten sposób staje się bardziej spójny. I odcięłabym 2 ostatnie wersy, bo ten z akwarium akurat bez nich ma o wiele większą siłę rażenia.

[biegnąca po fali]

Mam problem z tym wierszem. Zmieniam i zmieniam... I ciągle coś mi nie gra.
Twoja propozycja jest bardzo ciekawa, choć nie ze wszystkim się zgadzam;)
Ale chodzi o drobiazgi, więc...

Gdyby odciąć ostatnie wersy, to może warto by je było wykorzystać w tytule.
Choćby ostatni. "Ze spłowiałego afisza". Hmmm...



Dziękuję, Ewo:)

[Marcin Sztelak]

Bardzo udany, spójny, z wyczuciem pisany wiersz. Tylko tytuł jakoś mi nie leży...

Pozdrawiam

[biegnąca po fali]

Marcinie - tytuł już zmieniony. Dzięki:)