pączki

[Agnieszka R.]

mijam dzikie róże
i czuję smak babcinych pączków.

Zosia kupuje małe, z pudrem, który
rozpuszcza się w drobnych palcach
niczym płatki śniegu.
gdy jeden upada na chodnik, podnosi:
- dla ptaszków - powiada.
spoglądam na jej usta i
jestem nakarmiony.

[Agnieszka R.]

coraz bardziej podoba mi się ten portal:) za wszelkie uwagi dotyczące tekstu serdeczne podziękowania.

[jaguar]

Rzewny, smutny wiersz i w tej rzewności siła. Przeczytałam kilka, albo i wiecej Twoich wierszy i uderza mnie bona fides. Nie zastanawiam się w jaki sposób to osiągasz, bo nie ma potrzeby, ważne jest to, że wiarygodność w wierszu to niemałe osiągnięcie, bo wtedy wierzy się autorowi na słowo, sympatyzuje i z nim przeżywa. Jestes bardzo naturalna w ekspresji uczuć, i myślę, że jestes na dobrej drodze. Pozdrawiam

[Agnieszka R.]

Czy rzewny? No chyba nie aż tak. Dziękuję bardzo za opinię.

[Marcin Sztelak]

Lekki, optymistyczny, dobrze napisany wiersz. Pozbyłbym się rozbrojony(brzydki rym).

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Dziękuję Marcinie