w podróży do ciebie

[marengo]

pytasz o słowa i myśli natrętne
skręcane w dłoniach szyframi emocji
skurcze na twarzy i złudne milczenie
i oczy w sufit pusto patrzące

wiersze wylane na papier
zawiłe i hermetyczne
o bytach odległych inaczej
niż marzeń skrojone kreacje

wszystko się miesza i kluczy
a zewsząd podniesienie
pedel zadzwonił na przerwę
i Jezus uciekł z kołyski

kolejne rozdziały o pewnej miłości
utknęły pomiędzy dziwnymi wierszami
gdzie życie stroi wykwintne miny
i nie ma czasu na żadne zmiany

https://youtu.be/3hOekjRtp9w

[Alek Osiński]

W porządku, wiersz, trochę staroświecko brzmi
no ale to nie zarzut. Brakuje jednak jakiegoś
dobitniejszego zakończenia, mi przynajmniej.

[Marcin Sztelak]

Zgadzam się, staroświeckość akurat w tym wierszu nie razi, a wprost przeciwnie dodaje uroku. Jednak zdecydowanie brakuje wyraźniejszej, mocniejszej puenty.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Zgadzam się z poprzednikami. Ale czytało się przyjemnie. Trzecia najlepsza. Takiego Jezusa nie znałam.

[eka]

Ułożone, układne, zdystansowane podsumowanie braku odwagi, a może krytyka pisania nie wprost? Nie wiem.
Trzecia cząstka wybija się, zapadnie w pamięć.