Tomik "Ciało i zgłoska"

[Mchuszmer]

Wyszedł właśnie mój debiutancki zbiór wierszy - https://mamiko.pl/szymon-florczyk-cialo-i-zgloska/
Jako bonusy dwa moje rysunki, posłowie Anny Dominiak, a w razie czego autograf autora:) Okładkę projektował Kornel Maliszewski.

[eka]

Ten Maliszewski od doradztwa poetyckiego?

Tytuł zajebisty, aż chce się potraktować go mega metaforycznie.
Gratki, Szymon. Czekam na dotyk okładki i zgłosek.

[tabakiera]

Mogę szczerze polecić.
Bardzo spójny tomik, jestem pod ogromnym wrażeniem doboru wierszy pod kątem treści i formy.
Niesamowita dyscyplina w tym doborze, mnóstwo świetnych tekstów zostało, oby jeszcze do opublikowania.

Poziom naprawdę wysoki i myślę, że każdy tu znajdzie coś dla siebie.

Brawo, Szymonie!

[Mchuszmer]

Ewa, Kornel jest synem Tego Maliszewskiego i też zacnym poetą, działa w wydawnictwie Apolonii Maliszewskiej:)
No nie powiem, jestem z tytułu bardzo zadowolony, jak na niego wpadłem, to już składanie poszło z górki.

Dorotka, piękna recenzja, a teksty się formują w nowy zbiór, oby oby:)

Dzięki, Czytelniczki

[eka]

Niedaleko pada jabłko od jabłoni
Dzięki za info, Szymon.

[Alicja Jonasz]

Gratuluję!

[Mchuszmer]

Dzięki!

[Mchuszmer]

A poniżej wnikliwa recenzja, którą na swoim profilu fb napisała do "Ciała i zloski" Tabakiera :-) Dorotko, dzięki raz jeszcze!


Trzymam w dłoni pachnący nowością debiutancki tomik wierszy Szymona Szymon Florczyk - Strona autorska „Ciało i zgłoska” (Mamiko, Nowa Ruda 2024) i jestem pod ogromnym wrażeniem, chociaż znam i cenię twórczość Szymona od wielu lat i w zasadzie nie powinnam być zaskoczona ani kunsztem wierszy, ani niezwykle starannym ich doborem oraz układem, ani estetyką.
Tytuł zbioru jest genialny w swojej prostocie i nawiązuje do odwiecznego dualizmu, z tym że duszę zastępuje głoska – jako część nieśmiertelna i źródło duchowości człowieka. Dualizm ten doskonale ukazuje wiersz tytułowy, w którym podmiot liryczny wrzuca trudne słowa o śmierci ojca do studni, stawia je w oknie, nasłuchując jednocześnie odbicia dźwięków mówiących prawdę nie do uwierzenia, szukając zaprzeczenia, potwierdzenia lub złagodzenia faktu. I właśnie przedmioty, takie jak choćby grzebień, ich ruch lub brak ruchu, dźwięk i brak dźwięku odzwierciedlają prawdę.
Czy słowo może prowadzić do ciała? Owszem, jest to widoczne w utworze „Nie mam ochoty czytać twoich wierszy” – kontemplowanie liryki materializuje autorkę, a człowiek jest istotą cielesną, obcowanie dusz rozbudza apetyt na intymność iście przyziemną.
No właśnie, przyziemną. Szymon ma niezwykły dar balansowania między tzw. prozą życia a liryką, nadzieją a jej brakiem, w wierszach ukazuje kontrasty, wydawałoby się, że momentami sam sobie zaprzecza – ale czy natura ludzka nie jest przewrotna? Czy słowo zawsze jest prawdą, a prawda słowem?
Utwory prowadzą dialog ze sobą, a podmiot liryczny często rozmawia z poetką, z jej wierszami, a za jej pośrednictwem ze światem wewnętrznym i zewnętrznym.
Szymon Florczyk jest osobą wszechstronnie uzdolnioną. Tworzy poezję, maluje, komponuje. W każdej dziedzinie cechuje go niezależność i wielozmysłowość. Jego twórczość przenika się – w poezji jest muzykalny, w muzyce liryczny, w malarstwie pełen wyobraźni i harmonii. Na uwagę zasługują inspiracje muzyczne, zawarte pod wieloma tekstami w książce.
Nie ukrywam, że od lat dzielimy się doświadczeniem i wzajemnie motywujemy do działania. Gdyby nie Szymon, nie byłoby moich przedsięwzięć – jest autorem projektu okładki i twórcą ilustracji do tomiku haiku mojego autorstwa „nieboziemia” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 2024), zaistnieje też w książce „Ba!Lans!”, która wkrótce się ukaże (to, w jaki sposób niech pozostanie, póki co, tajemnicą). Gdyby nie on, zwyczajnie nie miałabym na tyle siły i wiary, aby przesłać projekty do wydawnictw.
No właśnie wiary – w ciało czy w zgłoskę?

PS: Wiem to na pewno, że „Ciało i zgłoska” to nie ostatni projekt książkowy Szymona Florczyka. Na swój czas czeka wiele wierszy – tych zmaterializowanych i wybrzmiałych i tych tworzących się w umyśle.

[eka]

Brawa dla WAS!
Świetne te Wasze tomiki, normalnie jestem dumna, że znam Autorów.

[Mchuszmer]