Z czasów przedpandemicznych

[Lucile]

Wspomnienie z przedpandemicznych czasów (2).jpg

Nie mogłam oprzeć się pokusie, a przede wszystkim uroczym wspomnieniom z przedpandemicznych czasów.
Niestety, diabli wzięli wszystkie wystawowe i spotkaniowe plany precyzyjnie rozpisane na lata 2020 i 2021.
I jak tu rozwijać skrzydła - a chciało by się, nawet wbrew nr PESEL, który nieuchronnie ciągnie w dół. Azaliż, czyż niesłusznie prawi powiedzenie, iż Pan Bóg śmieje się z ludzkich planów?

Co przyniesie drugie półrocze bieżącego roku? Chi lo sa, jak mawiają Włosi.

[tabakiera]

Piękna sprawa.
Może coś się przesunie, może posunie, na pewno ziści.
Każda zaraza minie. Wszystkie do tej pory mijały.

[lczerwosz]

Te dwie to na sprzedaż zamiast Mony?

[eka]

Znam ten tekst i wiersz... bardzo dobre!
Gratulacje, Lu!
Tak trzymać



Tekst na zdjęciu lekko się rozmywa, może spróbujesz jeszcze raz?
Chyba, że z moim wzrokiem coś nie tak...

[Lucile]

Miło mi, Dziewczyny, że zechciałyście nie tylko rzucić okiem, ale i napisać kilka słów.
Bardzo dziękuję.

Eko, raczej nie będę powiększała, czy wyostrzała tekstu w tym artykule, o którym przypomniał mi FB, bo zamieszczenie go było impulsem, a może nawet czymś w rodzaju autoterapii. Kilka miesięcy temu panoszący się wirus, upatrzył sobie także i mnie. Muszę przyznać, że bardzo, bardzo mocno, zarówno fizycznie, jak i psychicznie dał mi się we znaki. I to tak mocno, że pomimo upływu trzech miesięcy, nie doszłam do dobrej, przedpandemicznej formy.

Leszku, te dwie pojechały już w szeroki świat. Mam nadzieję, że cieszą oko i przypominają o rodzinnym mieście (Nowym Targu) tego nabywcę, gdzieś tam… za wielką wodą.

Z serdecznościami ze słonecznego Krakowa
L