"O kamyku, który miał miękkie serce" fr.1 - Słowo wstępne

[Alicja Jonasz]

Historia ta zdarzyła się dawno, dawno temu, w czasach, kiedy byłam malutka, nie większa od ławeczki stojącej przy oknie w kuchni, na której lubił przesiadywać dziadek, i pewnie nigdy bym w nią nie uwierzyła, gdyby nie to, że opowiedział mi ją właśnie on.
Lato tego roku było deszczowe. Woda zdawała się lać z nieba bez przerwy - raz pod postacią mżawki, drobne kropelki uderzały delikatnie w parapet jak w cymbałki, a raz w formie ulewy, i wtedy miało się wrażenie, że niebo to duży, gumowy basen, który ktoś przedziurawił jakby na złość w kilku miejscach, żeby tryskał strumieniami. Pomyślałam sobie, że niebo musi mieć jakieś wielkie zmartwienie, skoro tak płacze przez cały czas.
Na szczęście w domu było przytulnie, a w kuchni pachniało tak pięknie i tak smacznie, że w ogóle nie chciało mi się wychodzić na deszcz. Siedziałam na ławeczce, patrząc, jak babcia robi bułeczki - zręcznie zawija jagody w drożdżowe ciasto, gotowe pępuszki kładzie na stolnicy i przykrywa je płócienną szmatką - kołderką, pewnie żeby nie zmarzły, a potem kiedy po godzinie stawały się pękate, jak gdyby ktoś nadmuchał je niczym balon, na wielkiej desce ostrożnie wsuwa do rozgrzanego pieca. Babcia była prawdziwą wróżką - minęło kilka minut, a bułeczki już uśmiechały się do mnie z półmiska, całe rumiane, jedna ładniejsza od drugiej, każda delikatnie przypudrowana na biało. Wystarczyło tylko raz na nie zerknąć, a ślinka ciekła. Jadłam ze smakiem, brudząc sobie nosek cukrem pudrem. Jadłam i słuchałam dziadkowych opowieści.
do następnego

[jaga]

ciekawie się zapowiada rodzinna sielanka

[Alicja Jonasz]

Nie wiem, w jakim kierunku ta sielanka pójdzie, ale jest jej początek... to już coś dziękuję, że zajrzałaś, jago, do mojego tekstu

[Gorgiasz]

Przeczytałem.
Jak na razie, nie mam się do czego przyczepić.

[Alicja Jonasz]

Ojej, jaka szkoda

[eka]

Nastroiłaś mnie do Dziadkowej ławeczki w słowie pierwszym, posuń się więc trochę i daj gryza:)

[Alicja Jonasz]

też lubisz jagodzianki? dziękuję, eka, że przyszłaś