Pocieszyciel

[Toyer]

Przyszedłem na świat by pocieszać
otrzeć wszelką łzę
wyrwać ludzi z mocy zła
uciszyć każdy gniew

pokazać czym jest grzech
wskazać drogę do źródła
tam gdzie wiernych trzech
modli się dla zbawienia

szukajcie sprawiedliwej
z orężem miłości bez miecza
myśli czystej bezgrzesznej
gdzie nadzieja jest trzecia

druga wiara zaraz za miłością
prowadzi niewidzialnie
otulona Boga troską
co pierwsze to i drugie

Pocieszycielem jestem
posłanym ze łzami
które spadną jeszcze
między waszymi oczami

przeznaczenie się wypełni
tak jak było zapisane
czytaliście tysiącami
lecz niezrozumiale

oto dam wam znak
kiedy będzie potrzeba
zrozumiecie jak
dostać się do Nieba

Przez Pocieszyciela

[Alek Osiński]

Wiersz, jak dla mnie, dość naiwny, aczkolwiek zwraca on uwagę na pewne ciekawe zagadnienie biblijne.
Ów bowiem wzmiankowany pocieszyciel w pismach pierwotnych określany jest często słowem greckim Paraklet.
Jednak jest to bardzo wieloznaczne słowo, bo również może oznaczać obrońcę albo pośrednika
a niektórzy utożsamiają je z Duchem Świętym. I bardzo różnie było tłumaczone w przekładach, na przykład
św. Hieronim w Wulgacie używa słowa advocatus. Ze względu na to zamieszanie obecnie niektórzy
przestają je tłumaczyć i używają oryginalne Paraklet, aby zachować jego wszystkie niuanse znaczeniowe.
Pozdrawiam

[Toyer]

Dziękuję za rozwiniecie słowne - aż tak tego znaczenia nie znałem. Wiersz jest prosty - ale prostota to nie to samo co naiwność - Wiersz rzeczywiście napisany jest na podstawie fragmentu o Pocieszycielu - żadna wiara nie jest naiwna - jej moc jest ogromna

Stawiam kawę

I wszystkiego dobrego życzę

[abandon]

Pocieszycieli było wielu, pocieszeni gubią się w statystykach.
Jak dla mnie utworowi zabrakło duszy (do zbawienia).
Może nie naiwny, ale dla naiwnych - jak się znajdą.